Wyznaczeni do odznaczenia medalami w rozkazach najwyższego dowództwa. Rozkaz nr 1292
[fragment]
…
Kapituła orderu zatwierdziła przyznanie Wojennego Orderu Świętego Męczennika i Zwycięzcy Jerzego IV klasy
Generałom-majorom:
Dowódcy 2. Brygady, 5. Dywizji Strzelców Syberyjskich, Władimirowi Zubowu [Владиміру Зубову] za to, że w czasie walk w dniach 12 i 13 [25 i 26] lutego 1915 r, pod Przasnyszem, w wiosce Kuchny, dowodząc oddziałami i znajdując się pod ciężkim i skutecznym ogniem nieprzyjaciela, w czasie, gdy piechota opadła z sił i zaczęła się okopywać, doceniając wagę szybkiego ataku, osobiście wyszedł przed szeregi i wydając rozkaz „naprzód”, własnym przykładem prowadził oddziały piechoty, odnosząc w ten sposób znaczące zwycięstwo, zdobywając umocnione pozycje wroga oraz jeńców i trofea.
___________
Dowódcy 2. Brygady, 2. Dywizji Kawalerii, kniaziowi Arsenii Karagijewiczowu [Арсенію Карагіеоргіевичу] za to, że w dniach 13 i 14 [26 i 27] marca 1915 r, w walkach pod wsią Szafranki, będąc dowódcą lewego sektora walk, obronił pozycję znajdującą się na północ od wsi Szafranki, narażając swoje życie na oczywiste niebezpieczeństwo, odpierał powtarzające się, częste ataki przeważających sił wroga. Podczas ostatniego ataku, gdy Niemcom udało się zdobyć część naszych okopów, których utrata spowodowałaby konieczność wycofania się na całej linii frontu, jego oddziały wyparły z nich Niemców, umocniły się na zajętych pozycjach i same przeszły do ofensywy, docierając do wsi Tartak.
Pułkownikom: dowódcom pułków piechoty:
30. Połtawskiego Pułku Piechoty, pełniącemu obowiązki szefa sztabu 2. Gwardyjskiej Dywizji Piechoty, Wasilijowi Bołdyriewu [Василію Болдыреву], za to, że w dniu 10 [23] lutego 1915 r. pod wsią Jedwabne, gdy cała dywizja walczyła na froncie o szerokości ok. 15 wiorst i groziło jej przełamanie na prawej flance, a wówczas wróg mógł dotrzeć do centrum sił, naraził swoje życie na wyraźne niebezpieczeństwo w czasie zaciekłego ostrzału sztabu 2. Gwardyjskiej Dywizji Piechoty przez ciężką artylerię, pozostał przy stanowiskach telefonicznych, utrzymywał łączność i przekazywał rozkazy do poszczególnych jednostek dywizji, przyczyniając się w ten sposób do odparcia grożącego niebezpieczeństwa i wykonania powierzonego jednostce zadania.
___________
Dowódcy 84. Szyrwańskiego Pułku Piechoty Jego Wysokości, Georgiewowi Purceładze [Георгію Пурцеладзе], za to, że dowodząc swoim pułkiem w walkach w twierdzy Osowiec, od 6 do 15 [19 -28] lutego 1915 r., ryzykując życiem i mając przeciwko sobie przeważające siły wroga, mimo zaciekłych ataków, zdołał utrzymać szczególnie ważną pozycję w rejonie wsi Sośnia i tym samym w dużym stopniu przyczynił się do skutecznej obrony twierdzy.
___________
Dowódcy 2. Pułku Strzelców Kaukaskich, Władimirowi Łobaczewskiemu [Владиміру Лобачевскому] za to, że w okresie 10-15 [23-28] lutego 1915 roku, jako dowódca połączonych pułków uczestniczących w walkach nad rzeką Skroda [powiat kolneński, lewy dopływ Pisy], gdy przeważające siły nieprzyjaciela odepchnęły osłaniające oddziały kawalerii i przeprawiły się przez rzekę Skroda, a później wyszły na tyły lewej flanki 9. Dywizji Strzelców Syberyjskich, przez co powstało zagrożenie odcięcia 33. i 35. Pułku Strzelców Syberyjskich, wytrwale bronił swoich pozycji i zneutralizował atak niemiecki. Przeszedł do ofensywy, oczyścił z nieprzyjaciela wieś Ruda-Skroda, odzyskał miejsce przeprawy i wspierany przez napływające oddziały, zabezpieczył lewą flankę 9. Dywizji Strzelców Syberyjskich.
___________
Dowódcy 2. Pskowskiego Pułku Ułanów Jej Królewskiej Mości Cesarzowej Marii Feodorowny, Władimirowi Juriewu [Владиміру Юрьеву] za to, że dniu 21 lutego [6 marca] 1915 r. w walkach pod wsią Serafin [gmina Łyse], dowodząc prawą kolumną zauważył, że sąsiednia kolumna zaczęła się wycofywać pod naporem wroga, z własnej inicjatywy podporządkował ją sobie, zatrzymał jej odwrót i ryzykując życiem poprowadził obie kolumny do natarcia pod ostrzałem karabinów i artylerii wroga. Akcją tą rozstrzygnął bitwę, której celem było zdobycie ufortyfikowanej wsi Serafin.
Pułkownikom z pułków Lejb-Gwardii:
Lejb-Gwardyjskiego Siemionowskiego Pułku, Lwu von Timrot [Льву фонъ Тимроту] za walki pod wsią Budy Żelazne [powiat kolneński] w dniu 19 lutego [4 marca] 1915 r., kiedy szeregi naszych oddziałów zaległy, ale były w stanie posuwać się naprzód mimo ciągłego i ciężkiego ognia nieprzyjaciela, osobiście wyszedł przed kompanie, dodając otuchy niższym szarżom i osobiście dając im przykład odwagi, poderwał je na nogi i jako pierwszy rzucił się do ataku, po czym gdy został ranny i upadł, widząc, że natarcie znowu zaległo, poderwał się i jako pierwszy wskoczył do okopów nieprzyjaciela, które zaraz potem zostały zdobyte.
___________
Lejb-Gwardyjskiego Siemionowskiego Pułku, Aleksandrowi Świecznikowu [Александру Свечникову], za to, że 9 [22] lutego 1915 r. pod wsią Mały Płock, dowodząc dwiema kompaniami w rezerwie, widząc, że pod ciężkim ostrzałem nieprzyjaciela sąsiednie oddziały zaczęły wycofywać się z zajmowanej pozycji, zdając sobie sprawę z powagi sytuacji, poprowadził swoje kompanie do ataku, wyrzucił nieprzyjaciela z naszych okopów, później umiejętnie ustawiając karabiny maszynowe, odparł z ich pomocą kolejne nadciągające siły nieprzyjaciela i utrzymał ważną pozycję.
___________
3. Lejb-Gwardyjskiego Pułku Strzelców Jego Królewskiej Mości, Fiodorowi Iwanowu [Федору Иванову] za to, że w dniach 19-20 lutego [4-5 marca] 1915 roku, podczas ataku na bagnety na wzgórzu 85.0 we wsi Karwowo, osobiście dowodząc swoimi kompaniami, poprowadził je do niemieckich okopów. Kiedy Niemcy rozpoczęli kontratak, podciągnął jeszcze jedną kompanię z rezerwy i osobiście poprowadził ją do okopów znajdujących się po lewej stronie i zajął je. Jego kompanie zdobyły pięć niemieckich karabinów maszynowych. Odzyskanie tego terenu ze wzgórzem 85.0 było decydujące dla utrzymania pozycji łomżyńskiej w naszych rękach.
Podpułkownikom pułków strzelców:
17. Pułku Strzelców, Władimirowi Rejntalu [Владиміру Рейнталю], który zmarł z powodu ran otrzymanych w walce z wrogiem [pod wsią Wach], za to, że w dniu 4 [17] lutego 1915r., w pobliżu wsi Kierzek, z odwagą i osobistym przykładem zachęcał kompanie do szybkiego ataku, dzięki czemu wyparto Niemców z dwóch linii okopów, zdobyto jeńców i trofea.
___________
38. Tobolskiego Pułku Piechoty, Albertowi Gernikowi [Альберту Гернику] za to, że 14 [27] lutego 1915 w walkach pod wsią Dawia [gmina Łyse], otrzymawszy rozkaz zdobycia ze swym batalionem tej ważnej ufortyfikowanej wsi, osobiście przeprowadził rozpoznanie, a później po rozstawieniu swoich oddziałów w tyraliery, dając przykład własną odwagą, poderwał żołnierzy i poprowadził ich do ataku pod ostrzałem wroga. Wypędził wroga ze wsi Dawia, ścigał go jeszcze dwie wiorsty, zdobył dwa karabiny maszynowe i wziął jeńców.
17. Pułku Strzelców, Aleksandrowi Sołowiewowu [Александру Соловьеву], poległemu podczas ataku, za to, że w dniu 10 [23] marca 1915 r. w walkach pod wsią Wach [gmina Kadzidło], otrzymawszy rozkaz ataku ze swoim batalionem na umocnioną pozycję Niemców, poprowadził swój oddział do ataku, będąc pod ostrzałem piechoty, karabinów maszynowych i artylerii, a po dotarciu do zasieków, gdy wycięto przejście, ruszył do przodu z okrzykiem hurra, ciągnąc za sobą kompanie strzelców i jako pierwszy wskoczył do okopów nieprzyjaciela, gdzie poległ.
Uwagi:
Zginął 10.03.1915 w ataku na pozycje wroga
w pobliżu wsi Wach, gdzie po zajęciu okopów niemieckich, zdobyto jeńców,
karabiny maszynowe i dwa moździerze wroga, a sam pułk poniósł ciężkie straty i
został zredukowany do czterech kompanii.
Ciało zostało dostarczone pociągiem do Moskwy i pochowane 23 marca 1915 r. na
Московском Братском кладбище (obecnie jest to Park pamięci bohaterów pierwszej
wojny światowej).
___________
20. Pułku Strzelców Turkiestańskich, Władimirowi Brzezowskiemu [Владиміру Бржезовскому], za to, że w walkach 21 lutego [6 marca] 1915 r. w rejonie wsi Kuzie i Dawia, po odwrocie naszych głównych sił pod naporem nieprzyjaciela, jego pułk będący w rezerwie został skierowany do walki. Swoimi zdecydowanymi działaniami, wraz ze swoją jednostką nie tylko zatrzymał niemieckie natarcie, ale zmusił wroga do bezładnego odwrotu, co obróciło całą bitwę na naszą korzyść.
Kapitanom:
Lejb-Gwardyjskiego Pułku Jegrów, Pawłu Woroncowi [Павлу Воронцову], za to, że 19 lutego [4 marzec] 1915 r. w walkach pod wsią Wysokie Małe [gmina Stawiski] po tym, jak trzy kompanie pułku straciły swoich oficerów i zostały wyparte przez Niemców, poprowadził swoją kompanię do ataku pod ciężkim ogniem piechoty oraz karabinów maszynowych i zdobył zajęte przez wroga wzgórze 85.0, które było kluczową pozycją. Utrzymał się na tym wzgórzu, co zdecydowało, że rezultat starć zmienił się na naszą korzyść.
___________
 |
| Walerian Bielawski źródło: ria1914 |
101. Permskiego Pułku Piechoty, Walerianowi Bielawskiemu [Валерию Белявскому], za to że walkach o twierdzę Osowiec, w dniu 7 [20] lutego 1915, dowodząc przydzielonymi mu oddziałami, wykonując rozkaz zajęcia wsi Białaszewo [gmina Grajewo], rozstawił do ataku połączone oddziały i prowadząc je bez jednego wystrzału, pod ogniem wrogich karabinów piechoty jak i karabinów maszynowych, wyparł nieprzyjaciela i zajął wieś Białaszewo. Jednak gdy wróg obszedł go z obu flanek i okrążył, przedarł się do lasu w pobliżu cmentarza, gdzie utrzymał do rana, ratując w ten sposób swoich ludzi przed grożącym im niebezpieczeństwem.
Kapitanom pułków strzelców:
17. Pułku Strzelców, Kazimierzowi Piwowarskiemu, poległemu w walce z nieprzyjacielem, za to, że w dniu 4 [17] lutego 1915 r., w walkach pod wsią Kierzek, poprowadził swoją kompanię do ataku, przez otwarty teren o długości tysiąca kroków i przeprawił się z nią przez kanał o głębokości powyżej pasa, pod frontowym i flankowym morderczym ostrzałem nieprzyjaciela, przy czym stracił ponad 1/3 swojej kompanii. Szybkim atakiem na bagnety wybił nieprzyjaciela z dwóch szeregów okopów na flance, po czym zmienił kierunek ataku w prawo i wbił się w bok niemieckich pozycji, dzięki czemu zdobył jeszcze cztery okopy. Szybkością swojego ataku rozstrzygnął losy starcia i dostarczył pułkowi ponad 160 jeńców.
Uwagi:
Kazimierz Piwowarski, syn Wojciecha, urodzony 14.02.1874 r. – poległ 03.03.1915 r. [16.03.1915 r.]
Katolik z guberni lubelskiej. Wcielony do 17. Pułku Strzelców jako szeregowy w dniu 30 października 1894 r. W 1897 r. został wysłany do Szkoły Podchorążych Piechoty w Wilnie. Szkołę tę ukończył w 1899 r. i wrócił do pułku stacjonującego w Suwałkach w stopniu podpraporszczyka.
Awans na podporucznika w dniu 10 listopada 1899 r. ze starszeństwem z dnia 1 września 1899 r. Przeniesiony do służby w 8. Tomskim Batalionie Rezerwowym, który w 1904 r. został rozbudowany do 8. Syberyjskiego Rezerwowego Pułku Piechoty stacjonującego w Tomsku.
Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905. Awans na porucznika, za wysługę lat, w dniu 06 stycznia 1905 r.; ze starszeństwem od 01 września 1903 r.
Po zakończeniu wojny z Japonią został ponownie przeniesiony do służby w 17. Pułku Strzelców, gdzie służył już do śmierci. Awans na stopień sztab-kapitana w dniu 20 września 1907 r.; ze starszeństwem od 1 września 1907 r.
Po wybuchu Wielkiej Wojny wraz w pułkiem brał udział w osłonie granicy pod Suwałkami, później pułk walczył w Prusach Wschodnich.
Awans na stopień kapitana w dniu 31 sierpnia 1914 r.; ze starszeństwem od 01 września 1911 r. Lekko ranny we wrześniu 1914 roku. Od 10 października 1914 r. do 4 marca 1915 r. był dowódcą 3. Kompanii 17. Pułku Strzelców.
___________
21. Pułku Strzelców Turkiestańskich, Michaiłowi Niekłudowu [Михаилу Неклюдову], za to, że w dniu 21 lutego [6 marca] 1915 r., w walkach pod wsią Kuzie [gmina Zbójna], dowodząc 1. Kompanią, energicznie zaatakował nieprzyjaciela i wyparł go z pozycji, zdobył karabin maszynowy, a będąc rannym, oddał dowództwo swojemu zastępcy dopiero wtedy, gdy upewnił się, że karabin maszynowy został unieszkodliwiony.
___________
Dowódcy 6. Baterii - Brygady Artylerii [?], Fiodorowi Szumonomu [Федору Шумоному], za to, że dowodząc baterią pod Grajewem w dniu 1 [14] lutego 1915 r., będąc pod celnym ostrzałem karabinów i szrapneli na swoim stanowisku obserwacyjnym, umiejętnie uciszył do końca walk dwie baterie wroga, ratując w ten sposób piechotę przed ostrzałem z flanki i dając jej możliwość utrzymania pozycji.
Sztab-kapitanom pułków Lejb-Gwardii:
Lejb-Gwardyjskiego Pawłowskiego Pułku, Jewgienijemu Dacewiczowu [Евгенію Дацевичу], za to, że w dniu 9 [22] lutego 1915 r., w walkach pod wsią Jedwabne, po otrzymaniu rozkazu od dowódcy pułku, pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga, szybko i energicznie przemieścił się ze swoją kompanią w lukę między dwoma pułkami, która wynosiła około dwóch wiorst, zatrzymał tam atak przeważających sił wroga, co uniemożliwiło przełamanie i uchroniło baterię przed niebezpieczeństwem, które jej zagrażało. Będąc ranny, pozostał w szeregach.
3. Lejb-Gwardyjskiego Pułku Strzelców Jego Królewskiej Mości, Christofowi Aue [Христофору Ауэ], za to, że w walkach pod wsią Karwowo [gmina Kolno], w dniach 19-20 lutego [6-7 marca] 1915 r., podczas ataku ze swoją kompanią, na bagnety, na wzgórze 85,0, wyparł wroga z okopów i zdobył dwa sprawne niemieckie karabiny maszynowe oraz jeńców.
Sztab-kapitanom pułków strzelców:
14. Pułku Strzelców Syberyjskich, Borysowi Semenowu [Борису Семенову], za to, że w walkach pod Przasnyszem, gdy pułk w nocy z 11 [24] na 12 [25] lutego 1915 r. atakował nieprzyjaciela znajdującego się w lesie na północny zachód od wsi Podoś [gmina Płoniawy-Bramura], jako dowódca kompanii, własnym przykładem poderwał oddział za sobą i atakiem na bagnety rozbił wroga w okopach, zdobywając karabin maszynowy i trzydziestu jeńców.
___________
Powołanemu z rezerwy armii do 2. Pułku Strzelców Kaukaskich, Iwanowi Gurgenidadze [Ивану Гургенидае], za to, że walkach 10 [23] lutego 1915 r. pod wsią Ruda-Skroda [gmina Mały Płock], gdy nieprzyjaciel odepchnął naszą kawalerię osłaniającą lewą flankę Korpusu Gwardii i przekroczył rzekę Skroda przeprawą we wsi Skroda-Ruda, działając z własnej inicjatywy, na czele oddziałów swego batalionu, wyparł nieprzyjaciela ze wsi Ruda-Skroda i utrzymał się tam do nadejścia oddziałów pułku. Działania te uniemożliwiło nieprzyjacielowi wyjście na tyły naszych pozycji.
___________
21. Pułku Strzelców Turkiestańskich, Iraklii Głuszkowu [Ираклію Глушкову], za to, że w dniu 21 lutego [6 marca] 1915 roku, w walkach pod wsią Kuzie [gmina Zbójna], dowodząc kompanią, poprowadził ją do ataku i szybkim atakiem rozbił nieprzyjaciela, przechwycił karabin maszynowy i ścigał Niemców przez cztery wiorsty.
___________
22. Brygady Artylerii, Aleksiejowi Michajłowu [Алексѣю Михайлову], za to, że podczas walk w dniach 18 i 19 lutego [3 i 4 marca] 1915 r. pod wsią Siestrzanka [gmina Jedwabne], dowodził baterią pod ciężkim i celnym ostrzałem nieprzyjaciela na okopy 87. Nyslockiego Pułku Piechoty. Udanym ostrzałem swojej baterii na tyle zdusił ostrzał wrogiej piechoty i karabinów maszynowych, że oddziałom pułku piechoty udało się wykonać atak na bagnety, zająć wroga pozycję i zdobyć cztery karabiny maszynowe.
Porucznikom pułków Lejb-Gwardii:
Lejb-Gwardyjskiego Pułku Jegrów, kniaziowi Borysowi Oboleńskiemu [князю Борису Оболенскому], za to, że w dniu 5 [18] lutego 1915 r. w walkach pod wsią Kobylin [gmina Piątnica], po otrzymaniu informacji o trudnym położeniem pół-kompanii znajdującej się na pierwszej linii, z własnej inicjatywy poprowadził tam swoją kompanię. Po tym jak padli wszyscy oficerowie, przejął dowództwo nad całą pozycją i mimo powtarzających się, uporczywych ataków wroga, utrzymał się we wsi Kobylin, która była ważnym punktem pod względem taktycznym.
___________
Lejb-Gwardyjskiego Pułku Jegrów, Borysowi Apfiłowu [Борису Апфилову], za to, że w dniu 19 lutego [4 marca] 1915 roku, dowodząc kompanią w walkach o wzgórze 85.0, na południe od wsi Karwowo [gmina Stawiski], szybko i zdecydowanie wyparł wroga z zajętych przez niego okopów, utrzymał je, a w nocy ponownie zaatakował wroga, odbierając mu cztery karabiny maszynowe oraz skutecznie go ścigał.
___________
2. Lejb-Gwardyjskiego Carsko-Sielskiego Pułku Strzelców, Pawłowi Leszy [Павлу Лешу], poległemu w walce z nieprzyjacielem, za to, że w dniu 12 [25] lutego 1915 r., pod wsią Rudka-Skroda [gmina Mały Płock], poprowadził swoją kompanię idącą na czele batalionu do ataku pod frontalnym i krzyżowym ogniem wrogiej piechoty i karabinów maszynowych. Inspirując żołnierzy i dając im przykład odwagi, jako pierwszy wdarł się do niemieckich okopów, gdzie bagnetami wybito nieprzyjaciela, po czym odparł kontratak nieprzyjaciela. Swój wyczyn przypieczętował własną śmiercią.
___________
3. Lejb-Gwardyjskiego Pułku Strzelców Jego Królewskiej Mości, Piotrowi Tiunegowu [Петру Тюнегову], za to, że w walkach pod wsią Karwowo [gmina Stawiski], w dniach 19-20 lutego [4-5 marca] 1915 r. o wzgórze 85.0 wyprowadził atak na bagnety i zdobył jeden działający niemiecki karabin maszynowy w okopach.
3. Lejb-Gwardyjskiego Pułku Strzelców Jego Królewskiej Mości, Iwanowi Orłu [Ивану Орлу], za to, że w walkach pod wsią Karwowo [gmina Stawiski], w dniach 19-20 lutego [4-5 marca] 1915 r. o wzgórze 85.0, prowadził swoją kompanię do atak na bagnety, wyparł wroga i zdobył dwa działające niemieckie karabiny maszynowe w okopach.
___________
3. Lejb-Gwardyjskiego Pułku Strzelców Jego Królewskiej Mości, Nikołajowi Zwonnikowu [Николаю Звонникову], za to, że w walkach pod wsią Karwowo w dniach 19-20 lutego [4-5 marca] 1915 r. o wzgórze 85.0, prowadził swoją kompanię do atak na bagnety, wyparł wroga i zdobył jeden działający niemiecki karabin maszynowy w okopach.
___________
20. Pułku Strzelców, Iwanowi Gejgnu [Ивану Геугпу], za to, że w dniach 10 i 11 [23 i 24] lutego 1915 r. pod wsią Czarnotrzew [gmina Baranowo], dowodząc zwiadowcami, narażając swoje życie na oczywiste niebezpieczeństwo, zlokalizował nieprzyjaciela i rozpoznał jego pozycję, co doprowadziło do opanowania tej pozycji bez większych strat.
Lejb-Gwardyjskiego Siemionowskiego Pułku, Georgijowi Bałaninu [Георгію Баланину], poległemu w walce z nieprzyjacielem, za to, że w nocy z 19 na 20 lutego [4 na 5 marca] 1915 r., w walkach pod wsią Budy Żelazne [gmina Mały Płock], pełniąc funkcję adiutanta batalionu, widząc, że kompania straciła dowódcę, z własnej inicjatywy objął dowództwo kompanii, poprowadził ją do natarcia pod ciężkim ostrzałem nieprzyjaciela i poległ śmiercią bohatera. Kompania, zainspirowana jego przykładem, posuwała się naprzód i zajęła okopy wroga.
Podporucznikom pułków strzelców:
14. Pułku Strzelców Syberyjskich, Rostisławowi Szczerbakowu [Ростиславу Щербакову], za to, że w walkach pod miastem Przasnysz, podczas natarcia pułku w nocy z 11 na 12 [24 na 25] lutego 1915 r., na zajęty przez nieprzyjaciela las znajdujący się na północny zachód od wsi Podoś [gmina Płoniawy- Bramura], dowodząc kompanią, osobistym przykładem poderwał swoich ludzi i w ataku na bagnety wyparł wroga z okopów, zdobywając jeden karabin maszynowy i 74 jeńców.
___________
17. Pułku Strzelców, Rudolfowi Jurke [Рудольфу Юрьке] za to, że podczas nocnego ataku w dniu 10 [23] marca 1915 r. pod wsią Wach [gmina Kadzidło], dowodząc kompanią, poprowadził ją do ataku i wyparł nieprzyjaciela z okopów, gdzie zdobył trzy karabiny maszynowe i wielu jeńców. Gdy padł dowódca batalionu, objął dowództwo nad batalionem, zdobył drugi rząd okopów i okopał się na północnym skraju lasu.
Z uzupełnień piechoty, poległemu w walce z wrogiem, Mścisławowi Kopejszczikowowu [Мстиславу Копейщикову], za to, że walcząc w szeregach Lejb-Gwardyjskiego Pułku Grenadierów, w dniu 17 lutego [2 marca] 1915 r. pod wsią Jedwabne, będąc w odległości około 200 kroków od silnie umocnionej pozycji wroga, swoim osobistym przykładem poderwał i prowadził niższych stopniem ze swojej kompanii. On i wszyscy jego ludzie polegli w bohaterskim ataku.
Za walkę z wrogiem, zatwierdzeni przez kapitułę do oznaczenia bronią Świętego Jerzego
Dowódcy Brygady Piechoty, generałowi-majorowi Aleksandrowi Skorniakowu [Александру Скорнякову] za to, że w dniu 1 [14] marca 1915 r., jako dowódca zgrupowania składającego się z trzech pułków, który został wyznaczony do zajęcia wsi Jednorożec, będąc wielokrotnie pod ciężkim ostrzałem artyleryjskim, osobiście, z narażeniem życia, dokonał rozpoznania położenia nieprzyjaciela, a następnie energicznie i umiejętnie skierował swoje jednostki szturmowe do ataku, który został uwieńczony pełnym sukcesem. Zdobyto wtedy: siedemnaście dział, z których dwa były w pełni zaprzężone, jedenaście jaszczów amunicyjnych, dwanaście karabinów maszynowych i wzięto do niewoli ośmiu oficerów i 400 żołnierzy. A w dniu 2 [15 ] marca odparł ponawiane przez Niemców ataki, które miały na celu odbicie ważnego punktu we wsi Jednorożec.
Pełniącemu obowiązki Szefa Sztabu 2. Dywizji Kawalerii, Sztabu Generalnego, Włodzimierzowi Titowskiemu [Владиміру Титовскому], za to, że w dniu 21 lutego [6 marca] 1915 r., pod ciężkim ostrzałem nieprzyjaciela, oceniwszy prawidłowo sytuację, wskazał właściwą drogę oddziałom rezerwy, w wyniku czego Niemcy napierający na naszą lewą flankę, zostali zmuszeni do wycofania się, a nasze oddziały zdobyły wsie Złota Góra i Serafin [gmina Łyse] oraz dwa karabiny maszynowe oraz trzydziestu jeńców.
Pułkownikom dowódcom pułków:
27. Witebskiego Pułku Piechoty, Michaiłowi Czegłowu [Михаилу Чеглову], za to, że w dniach 13-14 [26-27] marca 1915 r. pod wsią Szafranki [gmina Łyse] odparł wraz ze swoim pułkiem serię zaciekłych ataków wroga, przeszedł do kontrataku i wyparł nieprzyjaciela z okopów, gdzie na samym początku walk został ranny, mimo to nadal dowodził działaniami pułku, utrzymywał jego pozycje i dopiero po 20 minutach ciągłej walki przekazał pułk swojemu zastępcy i udał się do szpitala.
___________
Dowódcy 226. Zemlańskiego Pułku Piechoty, Konstantinowi Katajewu [Константину Катаеву], za to, że od 29 stycznia do 1 lutego [11-14 lutego] 1915 roku, mając trzy i pół batalionu piechoty oraz dwie baterie dział, najpierw, pod ciężkim ostrzałem artylerii, odepchnął niemieckie oddziały w sile około batalionu od Grajewa i ten sposób zmusił przeciwnika do wysłania brygady piechoty do Grajewa, osłabiając tym samym jego siły maszerujące na Augustów, a następnie umiejętnie kierując ogniem swoich baterii odparł pięć ataków przeważającego liczebnie wroga. Kiedy 31 stycznia [13 lutego] niektóre z jego kompanii poszły w rozsypkę podczas huraganowego ostrzału nieprzyjaciela, osobiście przywrócił je do porządku. 1 [14] lutego na rozkaz dowódcy dywizji wysunął się w kierunku na Grajewo i jeszcze tego samego dnia odparł trzy nowe ataki nieprzyjaciela, opóźniając tym samym marsz Niemców na Osowiec.
___________
Dowódcy 17. Pułku Strzelców Syberyjskich, Władimirowi Tarakanowu [Владиміру Тараканову], za to, że dowodząc prawym sektorem walk dywizji w dniu 11 [24] lutego 1915 r., rozpoczął przeprawę przez rzekę Orzyc, a 12 [25] lutego po zaciętej walce zajął umocniony punkt na prawym brzegu Orzyca - dworek i wysunięte umocnienia Krasnosielca. W dniach 11, 12 i 13 [24, 25 i 26] lutego, zatrzymując natarcie wroga od strony Jednorożca, zabezpieczył działania dywizji i przyczynił się do naszego zwycięstwa pod Przasnyszem.
Pułkownikom pułków Lejb-Gwardii:
Dowódcy [Batalionu] 3. Lejb-Gwardyjskiego Pułku Strzelców Jego Królewskiej Mości, obecnie [po wydarzeniach opisanych w rozkazie] dowódcy 115. Wiazemskiego Pułku Piechoty, Borysowi Nowakowu [Борису Новакову], za to, że w nocy z 19 na 20 lutego [4 na 5 marca] 1915 r., osobiście prowadząc swój batalion, zaatakował i zajął okopy nieprzyjaciela na wzgórzu 85.0. Zajmując ten ważny punkt zapewnił zwycięstwo całej naszej linii frontu. [Karwowo ?]
___________
Dowódcy [3. Sotni] Lejb-Gwardyjskiego Atamańskiego Pułku Jego Wysokości, obecnie [po wydarzeniach opisanych w rozkazie] dowódcy Pułku Kozaków Dońskich [24 ?], Timofiejowi Michajłowu [Тимофѣю Михайлову] za to, że w dniach 9 i 10 [22 i 23] lutego 1915 r., pod ciężkim ostrzałem nieprzyjaciela zajął okopy pod wsią Mocarze [gmina Jedwabne] i odparł wszystkie uporczywe ataki mającego przewagę liczebną wroga, nie ustępując ze swojej pozycji.
___________
Dowódcy 1. Baterii Moździerzy Lejb-Gwardyjskiego Dywizjonu Artylerii, Włodzimierzowi Drake [Владиміру Драке] za to, że w dniu 8 lutego 1915 r, będąc na pozycji w pobliżu wsi Kobylin [gmina Piątnica], po wykryciu grupy baterii nieprzyjaciela, która ciężko ostrzeliwała naszą piechotę, wyszedł ze swojego punktu obserwacyjnego na całkowicie otwartą przestrzeń w celu lepszego namierzania celów. Mimo, że był ostrzeliwany przez karabiny nieprzyjaciela, szybko uciszył artylerię wroga, która potem milczała przez dwa dni, a gdy się ponownie uaktywniła, natychmiast ją uciszył.
___________
Dowódcy 1. Baterii 22. Dywizjonu Artylerii Moździerzy, Władimirowi Tichmieniewu [Владиміру Тихменеву], za to, że w dniu 18 lutego [3 marca] 1915 r., w walkach na Przesmyku Błędowskim, będąc na wysuniętym posterunku obserwacyjnym, na pierwszej linii z piechotą, pod ciężkim ostrzałem artylerii i karabinów maszynowych, sprawnie kierował ostrzałem artylerii i umożliwił piechocie zajęcie wspomnianego przesmyku i wyparcie nieprzyjaciela do wsi Błędowo [gmina Baranowo].
Podpułkownikom pułków piechoty:
[246.] Bakczysarskiego Pułku Piechoty, Piotrowi Gorodyskiemu [Петру Городыскому], za to, że w dniu 1 [14] marca 1915 r., pod ciężkim ostrzałem wroga, osobiście poprowadził swój batalion do ataku na wzgórze 55,6 pod wsią Stegna [gmina Jednorożec]. Raniony kulą w głowę, nadal dowodził batalionem na pierwszej linii, wyparł nieprzyjaciela z trzech umocnionych linii okopów, które później utrzymał. Zdobył dwa działa i 600 pocisków do nich, trzy karabiny maszynowe, 99 jeńców, w tym trzech oficerów, ponad wiele karabinów i naboi.
___________
[248.] Sławianoserbskiego Pułku Piechoty, Wiktorowi Rogalskiemu [Виктору Рогалъскому], za to, że w walkach pod Stegną i Jednorożcem w dniu 1 [14] marca 1915 gdy zapadł zmrok, osobiście poprowadził do szturmu kilka kompanii znajdujących się w jego sektorze walki, wyparł Niemców z okopów i zajął te okopy oraz zagajnik, w którym się znajdowały. W zagajniku tym zdobył dwa działa porzucone przez Niemców.
___________
17. Pułku Strzelców Syberyjskich, Tymofiejowi Pietrowu [Тимофею Петрову], za to, że w dniu 11 [24] lutego 1915 r., pod ciężkim ostrzałem wroga, swoim batalionem zaatakował i zdobył przy niskich stratach, silny punktu oporu nieprzyjaciela w majątku Krasnosielc. Zadał wrogowi ciężkie straty i wziął 70 jeńców. Zajęcie tego punktu obrony znacznie ułatwiło przeprawienie się reszty pułku.
Dowódcy 1. Dywizjonu - Brygady Artylerii, Dmitrowi Odeńcowu [Дмитрію Оденцову], za to, że w dniu 1 [14] marca 1915 roku kierując ogniem grupy baterii, koło wsi Jednorożec, uciszył liczniejszą jednostkę artylerii nieprzyjaciela i tym samym pomógł naszej piechocie zdobyć wieś Stegna i liczne trofea. 2 [15] marca skierował ogień własnych baterii na punkt obserwacyjny, który był zawzięcie atakowany, co przyczyniło się do skutecznego odparcia ataków nieprzyjaciela.
___________
Dowódcy 2. Baterii 5. Dywizjonu Artylerii Strzelców, Michaiłowi Iwanowu [Михаилу Иванову], za to, że w dniu 3 [16] lutego 1915 r., podczas ataku na okopy nieprzyjaciela pod wsią Wach [gmina Kadzidło], przy pomocy dwóch baterii zrobił przygotowanie artyleryjskie i będąc osobiście w okopach na pierwszej linii, skutecznym kierowaniem ostrzału nie pozwolił nieprzyjacielowi wprowadzić rezerw do atakowanego okopu, umożliwił naszej piechocie zajęcie okopu, a następnie ostrzeliwując tyły, pomógł utrzymać zdobyte okopy. Będąc ciężko rannym, do ostatniej chwili kierował ogniem własnych baterii.
Kapitanom Lejb-Gwardii
Lejb-Gwardyjskiego Pawłowskiego Pułku, Michajłowi Nikonowu [Михаилу Никонову], za to, że w dniu 7 [20] lutego 1915 roku, będąc pod ciężkim ostrzałem karabinów wroga, ze swoim batalionem zaatakował folwark Kasztanowo [znajdował się na płn.-wsch. od wsi Jedwabne] i wybił uciekających stamtąd Niemców. Zajęcie i utrzymanie tego punktu, który znajdował się niemal na tyłach nieprzyjaciela zajmującego wieś Jedwabne, miało ogromne znaczenie dla ogólnego zwycięstwa.
Kapitanom pułków piechoty:
84. Szirwańskiego Pułku Piechoty Jego Wysokości, Ilii Dżanejewu [Ильѣ Джанаеву], za to, że w dniu 8 [21] lutego 1915 r., pod ciężkim ostrzałem nieprzyjaciela z przodu i z flanki, poprowadził swój batalion przez bagna, by sparaliżować ruchy wroga na lewej flance pozycji Białaszewskiej. Po przejściu około kilometra przez bagna, osobistym przykładem poprowadził swoją kompanię do ataku na las zajęty przez Niemców. W ataku na bagnety wyparł wroga z lasu i mimo pięciu kontrataków utrzymał pozycję, zabezpieczając w ten sposób naszą lewą flankę.
___________
226. Zemlańskiego Pułku Piechoty, Siergiejowi Kirpicznikowu [Сергѣю Кирпичникову], za to, że w dniu 31 stycznia [13 lutego] 1915 r., pod ciężkim ostrzałem wroga, poprowadził z Grajewa swój batalion do ataku, wyparł nieprzyjaciela i zajął skraj lasu w pobliżu wsi Bogusze. Będąc pod ostrzałem artyleryjskim z frontu i flanki, ponosząc duże straty odparł dwa niemieckie ataki, twardo trzymając swoje pozycje. Ranny w nogę pozostał w okopach i nadal sprawnie kierował batalionem. W nocy z 1 na 2 [14 na 15] lutego, kiedy przeważające siły niemieckie zagrozili odcięciem od Osowca jednostek rosyjskich znajdujących się w Grajewie, osłaniał odwrót całego grajewskiego zgrupowania do wsi Ruda. W dniach 2-5 [15-18] lutego, w pobliżu wsi Ciemnoszyje, odparł trzykrotnie ponawiane ataki przeważających sił niemieckich.
___________
[247.] Mariupolskiego [Pułku Piechoty], Georgijemu Smielnickiemu [Георгію Смгълъницпому], za to, że dniu 1 [14] marca 1915 r. osobiście, pod ciężkim ostrzałem nieprzyjaciela poprowadził swój batalion do ataku na wieś Jednorożec, w walce na bagnety wyparł wroga z okopów i zajął północno zachodnie obrzeża tej ważnej pozycji. W dniu 2 [15] marca odparł kilka powtarzających się, zaciekłych kontrataków Niemców. Podczas ciężkiego ostrzału pozycji przez Niemców odniósł ranę, ale pozostał w szeregach.
___________
23. Baterii Artylerii Konnej, obecnie dowódcy 15. Baterii Artylerii Konnej, Michaiłowi von Briksen, za to, że biorąc udział w walkach w dniu 4 [17] lutego 1915 r. pod wsią Лихувец [?], przebywając na posterunku obserwacyjnym tak pokierował ogniem spieszonej artylerii, że zatrzymał atakujące szeregi Niemców i zmusił ich do odwrotu, co pozwoliło naszym oddziałom przejść do ataku. Gdy bateria nieprzyjaciela otworzyła celny ogień na nasze szeregi, szybko przeniósł na tę baterię ogień jednego plutonu i uciszył ją, co w zdecydowany sposób przyczyniło się do wygranej naszych oddziałów.
___________
Kapitanowi Artylerii Fortecznej, Walentemu Ugajnik [Валентину Угайнику], za to, że od 9 lutego [22] do 8 [21] marca 1915r., będą pod ciężkim ostrzałem artyleryjskim nieprzyjaciela z dział dużego kalibru na twierdzę [Osowiec], skutecznie dowodził ogniem swojego oddziału. W dniach 9 i 17 lutego [22 lutego i 2 marca], gdy Niemcy zaatakowali wysunięte pozycje, celnym ogniem nie tylko powstrzymał atak, ale sprawił, że Niemcy rozpierzchli się w nieładzie.
Sztab-Kapitanom pułków Lejb-Gwardii:
Lejb-Gwardyjskiego Pułku Jegrów, Andrejowi Jewreinowu [Андрею Іевреинову], za to, że dniu 19 lutego [4 marca] 1915 r., w ataku na las w pobliżu wzgórza 85,0 [Karwowo?], osobistym przykładem poderwał kompanię do uderzenia na bagnety, gdzie jego oddział musiał przejść przez całkowicie otwarty teren pod ciężkim krzyżowym ostrzałem ze strony wroga. Po zajęciu lasu wszyscy stawiający opór Niemcy zostali wybici. Zdobyto jeden karabin maszynowy i piętnastu jeńców.
___________
Lejb-Gwardyjskiego Pułku Grenadierów, Fiodorowi Rusanowu [Федору Русанову], za to, że w czasie ataku na osadę Jedwabne w nocy z 7 na 8 [20 na 21] stycznia 1915 r., zebrał rozproszoną kompanię i dołączył do niej szeregowych żołnierzy z innych kompanii błąkających się i walczących w ciemnościach nocy, a następnie pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga, przez bagno poprowadził atak na bagnety i zajął jego okopy.
___________
3. Lejb-Gwardyjskiego Pułku Strzelców Jego Królewskiej Mości, Anatolijowi Siemionowu [Анатолію Семенову], za to, że w nocy z 19 na 20 lutego [4 na 5 marca], w pobliżu wsi Karwowo, osobistym przykładem, pod ciężkim ostrzałem artylerii i karabinów maszynowych, poprowadziła swoją kompanie do ataku na bagnety w kierunku wrogich okopów i zdobył je.
___________
[247.] Mariupolskiego Pułku Piechoty, Antoniemu Puciłowskiemu [Антону Пуциловскому], za to, że w dniu 1 [14] marca 1915 roku pod wsią Jednorożec, pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga, osobiście poprowadził swoją kompanię do ataku na bagnety i zdobył szereg okopów wroga. W dniu 2 [15] marca, dowodząc już batalionem i zajmując północne obrzeża wsi Jednorożec, odparł kilka powtarzających się ataków nieprzyjaciela, który z trzech stron prowadził ciężki ostrzał jego pozycji. W trakcie tych starć został ciężko ranny.
___________
Sztab-Rotmistrzowi 2. Kurlandzkiego Pułku Lejb-Ułanów Imperatora Aleksandra II, Borysowi Filippowu [Борису Филиппову], za to, że w dniu 31 stycznia [13 lutego] 1915 r. podczas zdobywania wsi Golanka [gmina Kadzidło] osobistym przykładem poprowadził swój spieszony oddział jazdy do ataku na bagnety podczas ciężkiego ostrzału ze strony wroga i zajął jego okopy, mimo, że wróg przewyższał liczebnie jego oddział o około trzydziestu żołnierzy. Podczas tego ataku został ranny w oko, które stracił.
Porucznikom:
2. Lejb-Gwardyjskiego Carsko-Sielskiego Pułku Strzelców, Konstantinowi Tkacewu [Константину Ткачеву], za to, że w dniu 11 [24] lutego 1915 r., skrycie wysunął karabiny maszynowe na odległość 400-500 kroków od okopów nieprzyjaciela pod wsią Rudka-Skroda i skutecznym ostrzałem stłumił ogień z karabinów maszynowych i karabinów piechoty nieprzyjaciela znajdujących się na pozycji flankującej, pomagając w ten sposób batalionowi w przekroczeniu wąskiego brodu na rzece Skroda. 12 [25] lutego, kiedy Niemcy przeprowadzili kontratak, skutecznie zatrzymał ich natarcie. Następnie przez cztery dni utrzymał swoje pozycje ostrzeliwane przez artylerię i uniemożliwił Niemcom zdobycie przyczółka w miejscu przeprawy przez Skrodę.
___________
38. Tobolskiego Pułku Piechoty, Michaiłowi Moskalewiczu [Михаилу Москалевичу], za to, że w walkach 15 [28] lutego 1915 w pobliżu wsi Cieciory [gmina Turośl], dowodząc dwiema wysuniętymi kompaniami, zajął wskazany mu punkt i będąc pod ciężkim ostrzałem artylerii i karabinów, odparł powtarzające się ataki wroga w sile batalionu. Osobiście poderwawszy swoją kompanię do ataku na bagnety, umożliwił reszcie jednostki skoncentrowanie się we wskazanym punkcie.
Podpraporszczykom pułków Lejb-Gwardii:
Lejb-Gwardyjskiego Siemionowskiego Pułku, Zygmuntowi Łobaczewskiemu [Сигизмунду Лобачевскому], za to, że w nocy z 19 na 20 lutego [4 na 5 marca] 1915 r., dowodząc kompanią w całkowicie otwartym terenie i pod ciężkim ostrzałem ze strony nieprzyjaciela, w ataku na bagnety wyparł wroga z okopów. W trakcie ataku został ranny [ okolice wsi Budy Żelazne, gmina Mały Płock].
Uwagi:
Zygmunt Łobaczewski – wg dokumentów: Polak, katolik, ze szlachty guberni
kijowskiej. Syn pułkownika Kazimierza Łobaczewskiego. W 1911 roku ukończył
Kijowski Korpus Kadetów. W dniu 06.08.1913 r. ukończył Pawłowską Szkołę
Wojskową (1 klasa) i został skierowany do Lejb-Gwardyjskiego Siemionowskiego
Pułku. Od 1917 r. miał stopień kapitana i pełnił funkcję obserwatora kompanii
marszowych. Po Wielkiej Wojnie wstąpił do armii polskiej. Zginął w walkach pod
Mińskiem w lutym 1920 r.
___________
Lejb-Gwardyjskiego Pułku Grenadierów, Wsiewołodowi Martynowu [Всеволоду Мартынову], za to, że podczas nocnego szturmu na Jedwabne w dniu 7 [20] lutego 1915r., osobistym przykładem poprowadził do ataku na bagnety, przez bagna, pod morderczym ostrzałem ze strony wroga i zajął jego okopy w pobliżu dworu we wsi Jedwabne.
Lejb-Gwardyjskiego Pawłowskiego Pułku, Borysowi Czykolewu [Борису Чиколеву], za to, że w dniu 8 [21] lutego 1915 r. w walkach pod wsią Jedwabne, dwiema kompaniami, przez ponad dobę utrzymał pozycję na bagnach, gdzie nie można było wykopać okopu. Jego oddziały poniosły ogromne straty, jednak dzięki temu, oddziałom pułku udało się zająć nowe pozycje i zatrzymać natarcie Niemców na Łomżę.
___________
2. Lejb-Gwardyjskiego Carsko-Sielskiego Pułku Strzelców, Siergiejowi Kotlarowu [Сергѣю Котлярову], za to, że w dniu 12 [25] lutego, w walkach pod wsią Rudka-Skroda, dowodząc plutonem w ataku na bagnety zajął część niemieckich okopów. Po stracie dowódcy kompanii, przejął nad nią dowodzenie. Utrzymał się w zajętym okopie, choć zostało mu tylko dziewiętnastu strzelców, a Niemcy odzyskali sąsiednie odcinki okopów. Ranny z ostatnim strzelcem co mu został, wycofał się do wsi.
Podpraporszczykom pułków Strzelców Syberyjskich:
14. Pułku Strzelców Syberyjskich, Piotrowi Cytowiczowu [Петру Цитовичу], za to, że walkach pod wsią Podoś [gmina Płoniawy-Bramura], dowodząc półkompanią wyszedł na tyły nieprzyjaciela broniącego przeprawy i zaskakującym atakiem na bagnety pod celnym ostrzałem ze strony Niemców zmusił ich do ucieczki, biorąc do niewoli więcej żołnierzy niż liczyła jego półkompania.
17. Pułku Strzelców Syberyjskich, Nikołajowi Petrowu [Николаю Петрову], za to, że w dniu 15 [28] lutego. 1915 r. wraz z piętnastoma ludźmi dokonał pieszego rozpoznania wsi Łanięta [gmina Krzynowłoga Mała]. Potem pod ostrzałem ze strony nieprzyjaciela wziął do niewoli dziewiętnastu jeńców, a następnie odparł kontratak spieszonego plutonu niemieckiego, biorąc do niewoli kolejnych dwóch jeńców.
___________
Podpraporszczykowi artylerii fortecznej, Onisiforowi Dolidze [Ояисифору Долидзе], za to, że od 30 stycznia do 6 lutego [od 12 do 19 lutego] 1915 r., z powodzeniem korygował ogień z baterii fortecznej z wysuniętego posterunku obserwacyjnego, przy czym 6 [19] lutego został ranny. W dniach 27 lutego, 2 i 3 marca [12, 15 i 16 marca] będąc obserwatorem na pierwszej linii frontu, skutecznie korygował nasz ogień, tak, że wielokrotnie zmuszał artylerię niemiecką do przerwania ognia, a niemiecką piechotę do rozproszenia się.
___________
84. Szirwańskiego Pułku Piechoty Jego Wysokości, Wiktorowi Borysowu [Виктору Борисову], za to, że w dniu 8 [21] lutego 1915 r., w walkach o twierdzę Osowiec, na czele swojej kompanii został wysłany, aby zablokować próbę okrążenia naszej lewej flanki przez nieprzyjaciela. Przeszedł około wiorsty przez odkryte bagna pod ciężkim ostrzałem z przodu i z flanki, rzucił oddział do ataku na bagnety, wyparł nieprzyjaciela zabezpieczając w ten sposób lewą flankę swojej jednostki. Został ranny w policzek, jednak pozostał w szeregach.
Wyznaczeni do odznaczenia medalami w rozkazach najwyższego dowództwa. Rozkaz nr 1293.
Kapituła orderu zatwierdziła przyznanie Wojennego Orderu Świętego Męczennika i Zwycięzcy Jerzego IV Klasy
[fragment]
Podpułkownikom pułków strzelców
37. Pułku Strzelców Syberyjskich, Iwanowi Czibisowu [Ивану Чибисову], za to, że w dniu 17 lutego [2 marca] 1915 r. w walkach pod wsią Kierzek, dowodząc swoim batalionem zdobył i utrzymał silnie ufortyfikowany, ważny punkt pozycji wroga, którego zdobycie decydująco wpłynęło na naszą korzyść. Zdobył jeńców i karabiny maszynowe.
___________
3. Pułku Strzelców Kaukaskich, Michaiłowi Areszewu [Михаилу Арешеву], za to, że w dniu 3 [16] lutego 1915 roku, w walkach pod wsią Rydzewo [Rydzewo-Świątki? gmina Kolno], jako pierwszy na czele swojej kompanii wdarł się do umocnionej wsi i zajął ją. Mimo odniesionej rany, walczył do końca starcia na bagnety.
Porucznikowi Lejb-Gwardyjskiego Wołyńskiego Pułku, Dmitrijowi Czichaczewu [Дмитрію Чихачеву], za to, że w walce w dniu 8-9 [21-22] marca 1915 r. pod wsią Budy Przysieki-Rządowe [gmina Jednorożec], dokonał wyłomu w zasiekach z drutu kolczastego nieprzyjaciela, którędy poprowadził swoją i sąsiednie kompanie. Jako pierwszy wskoczył na przedpiersie okopu i pokonał w walce na bagnety obrońców, zdobywając karabin maszynowy.
Podporucznikom:
Lejb-Gwardyjskiego Wołyńskiego Pułku, Borysowi Wiedeniajewu [Борису Веденяеву], za to, że w walkach 8 i 9 [21-22] marca 1915 r. pod wsią Budy Przysieki-Rządowe, dając osobiście przykład odwagi, pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga, poderwał swoją kompanię do walki na bagnety, wyparł wroga z okopów, zdobył sprawny karabin maszynowy i utrzymała zajęte okopy.
___________
94. Jenisejskiego Pułku Piechoty, Olegowi Andrejewu [Олегу Андрееву], za to, że w nocy z 18 na 19 lutego [3 na 4 marca] 1915 r. podczas ataku na umocnioną pozycję nieprzyjaciela na linii Mocarze – Siestrzanki [gmina Jedwabne] własnym przykładem i energicznym dowództwem, poprowadził swoją kompanię jako czołową jednostkę pułku porywając do ataku pozostałe kompanie, pokonał zasieki z drutu kolczastego i jako pierwszy wdarł się do wrogiego okopu, będąc już rannym.
37. Pułku Strzelców Syberyjskich, Aleksiejowi Kłokowu [Алексѣю Клокову], za to, że w walkach 17 lutego [2 marca] 1915 r. pod wsią Kierzek, dowodząc kompanią pod ciężkim ostrzałem karabinów, karabinów maszynowych i artylerii, jako pierwszy wdarł się do okopów wroga, ciągnąc za sobą powierzony mu oddział.
Za walkę z wrogiem, zatwierdzeni przez kapitułę, do oznaczenia bronią Świętego Jerzego
Pułkownikom:
Lejb-Gwardyjskiego Pułku Grenadierów, Borysowi Sudrawskiemu [Борису Судравскому], za to, że podczas szturmu na osadę Jedwabne w nocy z 7 na 8 [20 na 21] lutego 1915 r. poprowadził swój batalion do ataku na bagnety, będąc w pierwszej linii pod ciężkim ostrzałem wroga, dzięki czemu zdobyto miejscowość.
___________
94. Jenisejskiego Pułku Piechoty, Karlowi Grayeru [Карлу Брейеру], za to, że w nocnych walkach z 18 na 19 lutego [3 na 4 marca] 1915 r. podczas ataku na umocnioną pozycję nieprzyjaciela na linii Mocarze – Siestrzanki [gmina Jedwabne] pod ciężkim ostrzałem karabinów, karabinów maszynowych i artylerii na całkowicie otwartym terenie, dwukrotnie poprowadził swój batalion do ataku na bagnety.
___________
Dowódcy 1. Baterii Lejb-Gwardyjskiego Dywizjonu Artylerii Strzelców, Michaiłowi Bez-Korniłowiczowu [Михаилу Безъ-Корниловичу], za to, że w czasie walk 14 i 15 [27 i 28] lutego 1915 r. pod wsią Rudka-Skroda, będąc pod ciężkim ostrzałem karabinów i artylerii wroga, umożliwił swojej piechocie przeprawę przez rzekę, zajęcie pozycji i umocnienie się na niej.
Podpułkownikom:
94. Jenisejskiego Pułku Piechoty, Władimirowi von Brandenburg [Владиміру фонъ-Бранденбургу], za to, że w nocnych walkach 18 i 19 lutego [3 i 4 marca] 1915 r. podczas szturmu na umocnioną pozycję na linii Mocarze – Siestrzanki [gmina Jedwabne] pod ciężkim ostrzałem karabinów, karabinów maszynowych i artylerii na całkowicie otwartym terenie, dwukrotnie poprowadził swój batalion do ataku na bagnety.
Dowódcy 1. Baterii 9. Brygady Artylerii Strzelców Syberyjskich, Wiktorowi Aleksandrowu [Виктору Александрову], za to, że w walkach pod wsią Mały Płock w dniu 6 [19] lutego 1915, będąc pod ciężkim ostrzałem karabinów i artylerii wroga, szybkim ogniem swojej baterii umożliwił piechocie zajęcie i okopanie się na wybranej pozycji.
Kapitanom:
Lejb-Gwardyjskiego Finlandzkiego Pułku, Siergiejowi Pyżewu [Сергѣю Пыжеву], za to, że w dniach 8 i 9 [21 i 22] lutego 1915 r., będąc pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga, odparł ataki na wieś Jedwabne, a w nocy z 18 na 19 lutego [3 na 4 marca] w walkach pod wioską Chude [Худе?] , pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga poprowadził batalion do ataku na bagnety na całkowicie otwartym terenie.
___________
Lejb-Gwardyjskiego Litewskiego Pułku, Borysowi Mayer [Борису Майеру], za to, że w nocy z 7 na 8 [20 na 21] marca 1915 r. w walkach pod wsią Jednorożec, będąc pod ciężkim ostrzałem z karabinów i artylerii, poprowadził swoją kompanię do ataku na bagnety i zdobył okop nieprzyjaciela. Utrzymał je do godziny 4:00 następnego dnia i wziął jeńców.
___________
94. Jenisejskiego Pułku Piechoty, Ernestowi Buszmanu [Эрнесту Бушману], za to, że w nocnych walkach 18 i 19 lutego [3 i 4 marca] 1915 r. podczas szturmu na umocnioną pozycję na linii Mocarze – Siestrzanki [gmina Jedwabne] pod ciężkim ostrzałem karabinów, karabinów maszynowych i artylerii na całkowicie otwartym terenie, osobiście dając przykład, dwukrotnie poprowadził swoją kompanię do ataku na bagnety.
___________
2. Lejb-Gwardyjskiej Brygady Artylerii, Borysowi Plucińskiemu [Борису Плюцинскому], za to, że podczas walk pod Łomżą od 10 [23] lutego do 8 [21] marca 1915 r., wielokrotnie przebywając na stanowisku obserwacyjnym, pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga, skorygował ostrzał swojej baterii, zadając wrogowi ciężkie straty, a w dniu 18 lutego [3 marca] ogniem baterii pomógł piechocie utrzymać się na pozycji zdobytej podczas walk.
Sztab-Kapitanom:
10. Brygady Artylerii Strzelców Syberyjskich, Władimirowi Iwaniszewu [Владиміру Иванишеву], za to, że w walkach 10 [23] marca 1915 r. pod wsią Zawady [gmina Baranowo], będąc na punkcie obserwacyjnym na linii ostrzału karabinów, korygował ostrzał baterii, co przyczyniło się do zadawania wrogowi poważnych strat.
___________
29. Brygady Artylerii, oddelegowanemu do Brygady Ciężkiej Artylerii, Nikołajowi Piaseckiemu [Николаю Лясецкому], za to, że w czasie walk w dniach 18 lutego - 5 [3 – 18] marca 1915 r. pod Łomżą, wielokrotnie obsadzał niebezpieczne wysunięte stanowiska i korygował ogień naszej artylerii, co pozwoliło zadać nieprzyjacielowi poważne straty.
___________
Pułku Kozaków Dońskich, Michałowi Ślusariewu [Михаилу Слюсареву], za to, że w walce 18 [31] stycznia 1915 w pobliżu wsi Lutocin [?], pod ciężkim ostrzałem karabinów, poprowadził swoją sotnię do ataku na białą broń po lodzie zamarzniętego bagna, odniósł zwycięstwo i schwytał jeńców.
Porucznikom:
Lejb-Gwardyjskiego Pawłowskiego Pułku, Lwu Salko [Льву Сально], za to, że w walkach w dniu 8 [21] lutego 1915 r. w pobliżu folwarku Kasztanowo po zajęciu pozycji, zdołał utrzymać ją pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga, co zapewniło odwrót pułku na inną pozycję.
___________
38. Pułku Strzelców Syberyjskich, Nikołajowi Pawłowskiemu [Николаю Павловскому], za to, że w walkach w nocy z 9 na 10 [12 na 13] marca 1915 pod wsią Zawady, pod ostrzałem karabinów i karabinów maszynowych wroga, poprowadził swoją kompanię do ataku na bagnety i wziął trzydziestu jeńców.
___________
Oficerowi ze wzmocnienia sztabu Kaukaskiego Okręgu Wojskowego, oddelegowanemu do 3. Pułku Strzelców Kaukaskich, Nikołajowi Bobkowu [Николаю Бобкову], za to, że w walkach w dniu 3 [16] lutego 1915 r., podczas zdobywania ufortyfikowanej wsi Rydzewo, ze swoją kompanią wyszedł na tyły wsi, dzięki czemu przechylił szalę walk na naszą stronę i zmusił wroga do opuszczenia wsi.
___________
10. Brygady Artylerii Strzelców Syberyjskich, Mikołajowi Dżurkowiczowi [Николаю Джурковичу], za to, że w walkach w dniu 10 [23] marca 1915 r. we wsi Zawady, będąc w sytuacji wyjątkowego zagrożenia, z powodzeniem skierował ogień swojego plutonu, który miał stanowiska na otwartym terenie w pierwszej linii piechoty. Jego pluton wybił nieprzyjacielskie karabiny maszynowe i przyczynił się do zadania wrogowi poważnych strat.
___________
10. Brygady Artylerii Strzelców Syberyjskich, Fiodorowi Sterligowu [Федору Стерлигову], za to, że podczas walk w dniach od 3 [16] do 17 lutego [do 2 marca] 1915 r., pod wsią Kierzek, będąc w skrajnym niebezpieczeństwie na stanowisku obserwacyjnym, skutecznie korygował ogniem dwóch baterii, przyczyniając się tym samym do zadania nieprzyjacielowi poważnych strat.
___________
Pułku Kozaków Dońskich, Borysowi Grekowu [Борису Грекову], za to, że w walce 18 [31] stycznia 1915 w pobliżu wsi Lutocin [?], pod ciężkim ostrzałem karabinów, poprowadził swoją sotnię do ataku na białą broń po lodzie zamarzniętego bagna, odniósł zwycięstwo i schwytał jeńców.
Podporucznikom
Lejb-Gwardyjskiego Finlandzkiego Pułku, Borysowi Siergiejewu [Борису Сергѣеву], za to, że w dniach 8 i 9 [21 i 22] lutego 1915 r., że w walkach 10 [23] lutego 1915 r. pod wsią Siestrzanki, będą pod ciężkim ostrzałem ze strony wroga, rzucił się ze swoją kompanią do ataku na bagnety, rozbił wroga i zmusił do ucieczki, przy czym sam został ranny czterema kulami.
___________
3. Pułku Strzelców Kaukaskich, Nikołajowi Dżaparidze [Николаю Джапаридзе], za to, że w walkach 3 [16] lutego 1915 r. pod wsią Rydzewo, będąc pod ciężkim ostrzałem, wraz z swoim oddziałem zwiadowczym, zajął pozycję, która chroniła lewą flankę oddziałów swojego pułku, co pozwoliło im się oderwać od nieprzyjaciela.
___________
2. Lejb-Gwardyjskiej Brygady Artylerii, Borysowi Timaszewu [Борису Тимашеву], za to, że w walkach pod osadą Jedwabne w dniach od 10 do 18 lutego [od 23 lutego do 3 marca] 1915 r., będąc wielokrotnie na stanowisku gdzie jego życie było skrajnie zagrożone, korygował ostrzał naszej artylerii, co przyczyniło się do osiągnięcia poważnego sukcesu.
___________
Dywizjonu Lejb-Gwardyjskiej Artylerii Strzelców, Aleksandrowi Stepanowu [Александру Степанову], za to, że podczas walk w dniach 13 i 14 [26 i 27] lutego 1915 r. pod wsią Rudka-Skroda, będąc na wysuniętym posterunku obserwacyjnym znajdującym się pod ostrzałem z karabinów i artylerii, skorygował ogień baterii, co przyniosło poważny sukces.
Podpraporszczykom piechoty:
Powołanemu z rezerwy do 87. Nyslockiego Pułku Piechoty, Aleksiejowi Spicynowu [Алексѣю Спицыну], za to, że w nocnej walce 19 lutego [4 marca] 1915 r., podczas ataku na wieś Siestrzanka, pod ciężkim ostrzałem niemieckich karabinów i karabinów maszynowych, własnym przykładem poderwał swoją kompanię do ataku na bagnety, rozbił wroga, co przyczyniło się do ogólnego zwycięstwa. Chwytał 37 jeńców.
___________
96. Omskiego Pułku Piechoty, Siemionowi Aleksaszkinowu [Семену Алексашкину], za to, że w nocy 18 lutego [3 marca] 1915 r. podczas ataku na dworek i wieś Mocarze, osobiście doprowadził swoją kompanię do drutów kolczastych wroga. Przebił się a następnie poderwał swoją i sąsiednie kompanie do ataku na bagnety, przyczyniając się w ten sposób do ogólnego zwycięstwa.
