Okres: 25 maja [7 czerwca] - 9 [22] czerwca 1915 r.
Tłumaczenie i opracowanie:
Александр Пекус,
Jacek Czaplicki,
Małgorzata Karczewska
Kontynuacja wątku: link
25 maja [7 czerwca] 1915 r.
„Rozkazy dla 10. Dywizji Strzelców Syberyjskich:
1) Nieprzyjaciel zajmuje: Zdunek, Olszyny, wzgórze „64,0”, Zawady, Brodowe Łąki, Wola Błędowska, Błędowo, Majk, Ramiona, Cierpięta, wzgórze „53,2”, północną część Budy Przysieki Rządowe, północną część wsi Jednorożec.
2) Pozycje oddziałów rosyjskich:
a) Jednostki generała Regulskiego[1] (9. Dywizja Strzelców Syberyjskich) – ufortyfikowane pozycje od skrzyżowania dróg na południe od litery „З” w napisie „Залѣсе” [„Zalesie”], na południowy zachód od znacznika „56”, do skraju bagna Karaska (krawędź bagna Karaska na południowy wschód od wsi Olszyny), wzgórza na południowy wschód od wzgórza „64,0”, Kopaczyska, Guzowatka, przesmyk między bagnami na południowy wschód od Błędowa, Kucieje Nowe, Ziomek, do rzeki Płodownica;
b) Jednostki generała Pospełowa[2] (2. Dywizja Strzelców Syberyjskich) - ufortyfikowane pozycje od wzgórza na bagnie na prawym brzegu rzeki Orzyc, dwie wiorsty na wschód od wsi Stegna, dalej na zachód od wsi Stegna wzdłuż drogi na Osówiec Szlachecki;
c) Rezerwa IV. Syberyjskiego Korpusu Armijnego 33. Pułk Strzelców Syberyjskich (pułkownik Kirilenko) - dwa bataliony pod wsią Gleba i dwa bataliony pod wsią Budne-Sowięta.
3) 10. Dywizja Strzelców Syberyjskich otrzymuje rozkaz uporczywej obrony w rejonie między rzekami Płodownica i Orzyc, zajmując pozycje na wzgórzach obejmujących od północy i zachodu wieś Rycica, a od wschodu i południowego wschodu wieś Cierpięta i dalej na wzgórzach jedna wiorstę na południe od znacznika „53,2”, następnie przez znacznik „56,6”, wieś Budy Przysieki Rządowe i na północ od znacznika „54,5”. Za skrajną pozycją ma obserwować dolinę rzeki Orzyc.
Szczegółowe wytyczne dla dywizji:
A) Prawy sektor bojowy. Generał-major Kamberg[3].
cztery bataliony – 38. Pułk Strzelców Syberyjskich,
jedna kompania – 3. Kompania Saperów,
cztery kompanie – grupa różańska.
Uporczywie bronić odcinka od rzeki Płodownica do bagna na południe od wsi Cierpięta włącznie.
B) Lewy sektor bojowy. Pułkownik Doroszewski[4].
cztery bataliony – 37. Pułk Strzelców Syberyjskich,
jedna kompania – 2. Kompania Saperów,
oddział konnych zwiadowców - 39. Pułk Strzelców Syberyjskich.
Uporczywie bronić odcinka od bagna na południe od wsi Cierpięta do rzeki Orzyc, której dolina ma być obserwowana ze szczególną uwagą.
C) Artyleria. Pułkownik Stołbin[5].
a) Prawy sektor. Pułkownik Rozanow[6].
dwie baterie – 10. Brygada Artylerii Strzelców Syberyjskich,
jedna bateria – 4. Dywizjon Moździerzy Strzelców Syberyjskich,
jedna bateria – 1. Brygady Artylerii Ciężkiej Strzelców Syberyjskich.
b) Lewy sektor. Pułkownik Stepańcow[7].
trzy baterie – 10. Brygada Artylerii Strzelców Syberyjskich,
jedna bateria – 4. Dywizjon Moździerzy Strzelców Syberyjskich,
Brać aktywny udział w obronie pozycji. Dowódcy sektorów artylerii powinni utrzymać najściślejszą, stałą łączność z odpowiednimi dowódcami sektorów bojowych.
c) Pluton dział Hotchkissa,
bateria rakiet,
reflektor 90mm.
Wesprzeć obronę, instalując stanowiska zgodnie z instrukcjami pułkownika Stołbina.
D) Rezerwa. Pułkownik Klimowski[8].
39. Pułk Strzelców Syberyjskich bez oddziału konnych zwiadowców.
Stacjonować przy wiosce Rupin.
4) Sektory bojowe muszą utrzymania jak najściślejszą łączność zarówno wzdłuż frontu, jak i z tyłami, zwracając szczególną uwagę na nieprzerwaną łączność między sektorami oraz przez doliny rzeczne i bagna.
5) Każdy sektor powinien posiadać co najmniej cztery kompanie w rezerwie sektora.
6) Główny park sprzętowy w miejscowości Dłutówka.
7) Oddział opatrunkowy we wsi Dłutówka. Oba lazarety mają pozostać na swoich pierwotnych miejscach w koszarach Głuchowskich[9].
8) Tabory drugiego rzutu: 37. Pułku koło wsi Rżaniec, 38. Pułku koło wsi Mostówek, 39. Pułku przy wsi Grabówek.
9) Tabory dywizji – koło wsi Żebry-Chudek.
10) Oddziały sektorów bojowych nie tylko rozbudowują swoje pozycje, ale by zwiększyć ich wartość obronną, w jak najkrótszym czasie muszą zbudować blokhauzy zarówno na pierwszej linii, jak i drugiej linii, tworząc węzły obronne zgodnie z nadesłanymi instrukcjami.
11) W żadnym momencie nie tracić kontaktu z nieprzyjacielem, prowadzić stałe rozpoznanie i szukać możliwości schwytania jeńców, zgodnie z wcześniejszymi instrukcjami.
12) Pilne meldunki przesłać do mnie w sztabie dywizji (ja jestem w Zabrodach[10]) do godziny 4:00, 10:00, 15:00 i 22:00.
13) Dowódcy pułków i artylerii mają utrzymać stałą łączność telefoniczną i za pomocą konnych kurierów ze sztabem dywizji.
14) Wyznaczeni zastępcy: generał-major Kamberg, pułkownik Klimowski.”
Oryginał rozkazu został podpisany przez
generała-majora Gawriszewa[11], tymczasowego dowódcę dywizji
i pułkownika Appelgrena[12], szefa sztabu.
Około godziny 1:00 w nocy, 39. Pułku Strzelców Syberyjskich został zluzowany przez 35. Pułku Strzelców Syberyjskich i pomaszerował zgodnie z rozkazem dywizji do wsi Rupin, a po przybyciu na miejsce stacjonował w lesie, w opuszczonym, ale rozbudowanym obozie 5. Brygady Strzelców.
26 maja [8 czerwca] 1915 r.
Dotarł rozkaz przesunięcia dwóch batalionów za lewą flankę dywizji, rozmieszczenia ich na południe od wzgórza „59,3”, w pobliżu skrzyżowania dróg Majdan – Wólka Drążdżewska i (?). Oddział konnych zwiadowców i dwie kompanie marszowe (41. i 42.) oddano do dyspozycji dowódcy 37. Pułku Strzelców Syberyjskich.
27-29 maja [9-11 czerwca] 1915 r.
Pułk pozostawał w rezerwie dywizyjnej.
29 maja o godzinie 22:00 pułk otrzymał nagły rozkaz przejścia na dawną pozycję (Ziomek - Guzowatka).
O północy do wsi Kalisko dotarły II. i IV. Batalion/39, które zluzowały część oddziałów 35. Pułku Strzelców Syberyjskich.
30 maja [12 czerwca] 1915 r.
Rozkazy dla lewego sektora bojowego:
1) Według danych rozpoznania nieprzyjaciel zajmuje wsie Zawady, Wola Błędowska, Żelazna i Majk. Jego siły na froncie przeciwko nam są oceniane na pułk piechoty z 3-4 bateriami artylerii.
2) Na prawo i północny wschód od lewego brzegu rzeki Omulew, naprzeciwko wzgórza „64,0”, rozmieszczone są jednostki 37. i 38. Pułku Strzelców Syberyjskich naszej dywizji z artylerią, a na lewo, na południowy zachód od wsi Ziomek i Glinki, na prawym brzegu rzeki Płodownica, jednostki 5. Brygady Piechoty.
3) Powierzone mi oddziały (39. Pułk Strzelców Syberyjskich z lekkimi bateriami i 8. Baterią Ciężkich Dział) otrzymały rozkaz utrzymania nieprzyjaciela na zajętych pozycjach i odparcia ogniem oraz własnymi piersiami wszystkich jego prób zajęcia jakiegokolwiek punktu naszej pozycji, przechodząc do kontrataku, gdy tylko rokuje to powodzeniem.
A) Prawy sektor pułku. Kapitan Jezierski.
1) Guzowatka. Dowódcy na przemian kapitan sztabowy Krestow i porucznik Prosekow.
Dwie kompanie – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
dwa karabiny maszynowe – oddział karabinów maszynowych tego samego pułku.
Razem: dwie kompanie i dwa karabiny maszynowe.
Zająć i wytrwale bronić obszaru od wsi Guzowatka do rzeki Omulew.
2) Błędowski Język. Dowódcy na przemian kapitan sztabowy Koromaldi i porucznik Popel[13].
Trzy kompanie – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
dwa karabiny maszynowe – oddział karabinów maszynowych tego samego pułku.
Razem: trzy kompanie i dwa karabiny maszynowe.
Zająć i wytrwale bronić Przesmyku Błędowskiego, wykorzystując do tego celu wszystkie konstrukcje obronne zbudowane przez saperów.
Na zmianę, jedna kompania ma znajdować się w rezerwie sektora i stacjonować na 3-4 linii obrony. Przydzielić jeden pluton w nocy, a w dzień drużynę pod dowództwem oficera na skrzyżowanie drogi ze wsi Kalisko do wsi Kucieje Stare z drogą ze wsi Kucieje Nowe do wsi Kucieje Stare, do okopów zbudowanych w części skrzyżowania, z którego można ostrzeliwać dolinę bagna między Przesmykiem Błędowskim a wsią Guzowatka oraz w prawo bagno doliny rzeki Omulew.
3) Kucieje Nowe. Dowódcy na przemian porucznik Bielecki i praporszczyk Szewczuk.
Jedna kompania – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich.
Razem: jedna kompania.
Zająć i wytrwale bronić linii blokhauzów i wszystkich budowli wzniesionych na głównej pozycji dla jej wytrwałej obrony.
4) Reflektor.
Rozstawić się i pracować zgodnie z instrukcjami wydanymi przeze mnie i dowódcę właściwego sektora bojowego.
Razem na prawym sektorze pułku: sześć kompanii, cztery karabiny maszynowe i jeden reflektor.
B) Lewy sektor pułku. Podpułkownik Liaszczyk[14].
Cztery kompanie – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
cztery karabiny maszynowe – oddział karabinów maszynowych tego samego pułku.
Razem: cztery kompanie i cztery karabiny maszynowe.
Zająć i wytrwale bronić linii wysuniętych blokhauzów oraz pozycji głównej wzdłuż linii Ziomek i Glinki, wykorzystując do tego celu wszystkie dostępne siły i środki. Mieć jedną kompanię w rezerwie sektora.
C) Rezerwa ogólna. Jeden z dowódców kompanii, zgodnie ze starszeństwem.
Dwie kompanie – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich.
Razem: dwie kompanie.
Obóz przy wsi Kalisko.
D) Oddziały pieszych i konnych zwiadowców. Kapitan Skibicki.
Dwa plutony - konni zwiadowcy,
dwa plutony - piesi zwiadowcy.
Razem: cztery plutony.
Oddziały te mają obozować przy sztabie pułku, a w razie walki:
1) Oddział konnych zwiadowców w pełnej gotowości na koniach przybywa do sztabu pułku.
2) Oddziały pieszych zwiadowców, które były na rozpoznaniu, wycofują się na flanki i kontynuują zadanie zgodnie z rozkazami dowódców sektorów bojowych, a jednostki nie będące na rozpoznaniu mają obsadzić okopy w centrum pozycji pułku, w luce między prawym i lewym sektorem bojowym.
5) Artyleria. Dowódca artylerii.
sześć dział lekkiej baterii – 10. Brygada Artylerii Strzelców Syberyjskich,
sześć dział - bateria moździerzy.
Razem: dwanaście dział.
Zająć pozycje zgodnie z instrukcjami przekazanymi przeze mnie dowódcy artylerii i przygotować dane do koncentracji ognia na wszystkich punktach pozycji wroga.
6) Łączność. Praporszczyk Semionow.
Oddział łączności - 65 ludzi,
oddział kurierów - 66 ludzi.
Razem: 131 ludzi.
Umieścić centralę przy sztabie pułku i nawiązać połącznie telefonicznie, poprzez kurierów i innymi środkami ze sztabem dywizji, sąsiednimi sektorami (36. i 38. Pułkiem Strzelców Syberyjskich), wszystkimi wyżej wymienionymi pozycjami bojowymi, rezerwą ogólną, placówkami wartowniczymi, punktem opatrunkowym i z taborem pierwszego rzutu.
7) Obserwację flank powierzam dowódcom sektorów bojowych, którzy mają podjąć jak najlepsze środki do obserwacji flank i zapewnić łączność z nimi. Dowódca konnych zwiadowców ma przydzielić dowódcom sektorów po sześciu ludzi do pilnowania flank: prawej flanki do rzeki Omulew, a lewej do przeprawy przez rzekę Płodownica naprzeciwko wsi Glinki.
8) Pierwsza drużyna dwukółek amunicyjnych (po jednej na kompanię) ma się rozstawić za stanowiskami kompanii, druga drużyna, czyli pozostałe dwukółki amunicyjne pod dowództwem szefa uzbrojenia ma się przemieścić na północne obrzeża przysiółka Oborczyska, gdzie ma oczekiwać na rozkazy.
9) Punkt opatrunkowy nadzorowany przez starszego lekarza należy uruchomić w przysiółku Oborczyska (na mapie „К Оберчискам”).
10) Tabory pierwszego rzutu mają przemieścić się na południowe obrzeża wsi Czerwińskie, gdzie w pełnej gotowości mają oczekiwać na rozkazy.
11) Tabory drugiego rzutu mają pozostać na swoich miejscach.
12) Sztab oddziału znajduje się we wsi Kalisko, gdzie należy przesyłać meldunki.
13) Wyznaczeni zastępcy: podpułkownik Liaszczyk i kapitan Jezierski.”
Oryginał rozkazu podpisał pułkownik Klimowski,
dowódca sektora bojowego.
31 maja [13 czerwca] 1915 r.
Po stronie oddziałów niemieckich nie stwierdzono zmian.
Rozkaz 10. Dywizji Strzelców Syberyjskich nr 16 z dnia 31 maja:
„1) Nie otrzymano nowych informacji o wrogu (rozkaz nr 15).
2) Nasze oddziały zajmują:
a) jednostki generała Regulskiego (9. Dywizja Strzelców Syberyjskich) – ufortyfikowana pozycja od rzeki Rozoga do rzeki Omulew wzdłuż linii: północny wschód od „к Вах” [do Wachu - napis na mapie] – Zalesie – marker „56” na południowy wschód od Olszyny – wydmy na południowy wschód od wzgórza „64,0” – Kopaczyska;
b) jednostki generała Pospełowa (2. Dywizja Strzelców Syberyjskich) – ufortyfikowane pozycje na linii od wzgórza w bagnie na prawym brzegu rzeki Orzyc, dwie wiorsty na wschód od wsi Stegna, dalej przez wieś Stegna, cmentarz i wzdłuż drogi do Osówca Szlacheckiego;
c) rezerwa IV. Syberyjskiego Korpusu Armijnego - 33. Pułk Strzelców Syberyjskich (pułkownik Kirilenko) - dwa bataliony pod wsią Gleba, jeden batalion pod wsią Dłutówka, jeden batalion na skrzyżowaniu drogi Majdan – Wólka Drążdżewska z granicą powiatu przy markerze „55,1” znajdującym się na północ od Wólki Rakowskiej.
3) 10. Dywizja Strzelców Syberyjska otrzymała rozkaz uporczywej obrony na ufortyfikowanej pozycji od rzeki Omulew do rzeki Orzyc, w tym celu:
A) Prawy obszar walki. Pułkownik Klimowski.
dwa bataliony – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich
pół batalionu – grupa różańska,
jeden pluton – 2. Kompania Saperów.
Uporczywie bronić odcinka od rzeki Omulew do rzeki Płodownica. Wystawić placówkę do pilnowania mostu na rzece Omulew w pobliżu wsi Oborczyska.
B) Lewy sektor bojowy. Generał-major Kamberg.
cztery bataliony - 37. Pułk Strzelców Syberyjskich,
trzy i pół batalionu – 38. Pułk Strzelców Syberyjskich,
jedna kompania – IV. Batalion Saperów Strzelców Syberyjskich,
oddział zwiadowców konnych – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich.
Uporczywie bronić odcinka od rzeki Płodownica do rzeki Orzyc, której dolina ma być bacznie obserwowana.
C) Artyleria. Pułkownik Stołbin.
a) prawa sekcja. Pułkownik Beliajew.
jedna bateria – 10. Brygada Artylerii Strzelców Syberyjskich,
jedna bateria – 4. Dywizjon Moździerzy Strzelców Syberyjskich.
b) lewa sekcja. Pułkownik Rozanow.
cztery baterie – 10. Brygada Artylerii Strzelców Syberyjskich,
jedna bateria – 4. Dywizjon Moździerzy Strzelców Syberyjskich.
Czynnie przyczyniać się do obrony pozycji. Dowódcy sekcji artylerii mają być w najściślejszej, nieprzerwanej łączności z odpowiednimi dowódcami sektorów bojowych.
c) pluton dział Hotchkissa,
bateria rakiet,
reflektor 75mm.
Wesprzeć obronę, instalując stanowiska zgodnie z instrukcjami pułkownika Stołbina.
D) Rezerwa.
pół batalionu – 38. Pułk Strzelców Syberyjskich,
dwa bataliony – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
pół batalionu – grupa różańska.
Miejsca stacjonowania: pół batalionu z grupy różańskiej pod Żołną, pół batalionu 38. Pułku pod Orzołem(?), jeden batalionów 39. Pułku w północnej części wsi Budy Przysieki Prywatne, drugi z batalionów 39. Pułku pod Rupinem.
4) Stanowiska bojowe muszą utrzymać jak najściślejszy kontakt między sobą na pierwszej linii, jak i z tyłami, zwracając szczególną uwagę na łączność między sektorami, obserwować bagna i doliny rzeczne.
5) Park główny w Dłutówce.
6) Oddział opatrunkowy we wsi Dłutówka, lazarety nr 1 i 2 w koszarach Głuchowskich.
7) Tabory drugiego rzutu jednostek: 37. Pułku pod wsią Rżaniec, 38. Pułku pod wsią Mostówek, 39. Pułku pod wsią Budne-Sowięta.
8) Tabory dywizji pod wsią Żebry-Chudek.
9) Oddziały sektorów bojowych nie tylko rozbudowują swoje pozycje, ale, by zwiększyć ich wartość obronną, w jak najkrótszym czasie muszą zbudować blokhauzy zarówno na pierwszej linii, jak drugiej linii, tworząc węzły obronne zgodnie z nadesłanymi instrukcjami.
10) W żadnym momencie nie tracić kontaktu z nieprzyjacielem, prowadzić stałe rozpoznanie i szukać możliwości schwytania jeńców, zgodnie z wcześniejszymi instrukcjami.
11) Pilne meldunki przesłać do godziny 6:00, 10:00, 15:00 i 22:00.
12) Wyznaczeni zastępcy: generał - major Kamberg, pułkownik Klimowski.”
Oryginał rozkazu podpisany przez:
generała-majora Gawriszewa, tymczasowego dowódcę dywizji
i pułkownika Appelgrena, szefa sztabu.
Front nadnarwiański, zdjęcie podpisane: "Polacy budują okopy na rosyjskich pozycjach". Zdjęcie pochodzi z aukcji internetowej.
1 [14] czerwca 1915 r.
Na rozkaz dowódcy dywizji, 2. Batalion/39 wieczorem przemieścił się na tyły lewej flanki 37. Pułku (obóz we wsi Rupin), gdzie miał dołączyć do rezerwy dywizji.
39. Pułk obsadzał pozycje dwoma batalionami.
Rozkazy dla oddziałów pułku:
1) Według danych rozpoznania, nieprzyjaciel zajmuje wsie Zawady, Wola Błędowska, Żelazna i Majk. Jego siły na froncie przeciwko nam są oceniane na pułk piechoty z 3-4 bateriami artylerii.
2) Na prawo i północny wschód od lewego brzegu rzeki Omulew, naprzeciwko wzgórza „64,0”, rozmieszczone są jednostki 9. Dywizji Strzelców Syberyjskich z artylerią; na lewo, na południowy zachód od wsi Ziomek i Glinki, na prawym brzegu rzeki Płodownica do rzeki Orzyc, rozmieszczone są jednostki 37. i 38. Pułków naszej dywizji.
3) Powierzone mi oddziały (39. Pułk Strzelców Syberyjskich składający się z dwóch batalionów (bez jednostki zwiadowców), połowy batalionu grupy różańskiej, plutonu z kompanii saperów, 1. Baterii 10. Brygady Artylerii Strzelców Syberyjskich i 1. Baterii 4. Dywizjonu Moździerzy Strzelców Syberyjskich) otrzymały rozkaz utrzymania nieprzyjaciela na zajętych pozycjach i odparcia ogniem oraz na bagnety wszystkich jego prób zajęcia jakiegokolwiek punktu naszej pozycji, przechodząc do kontrataku, gdy tylko rokuje to powodzenie.
A) Prawy sektor bojowy. Kapitan Jezierski.
1) Guzowatka. Dowódca porucznik Prosekow.
Półtorej kompanii – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
dwa karabiny maszynowe – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich.
Razem: półtorej kompanii i dwa karabiny maszynowe.
Zająć i wytrwale bronić obszaru od wsi Guzowatka do rzeki Omulew.
2) Przesmyk Błędowski. Kapitan sztabu Hannibal.
Dwie kompanie – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
pół kompanii – grupa różańska,
dwa karabiny maszynowe – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich.
Razem: dwie i pół kompanii i dwa karabiny maszynowe.
Zająć i wytrwale bronić Przesmyku Błędowskiego, wykorzystując do tego celu wszystkie konstrukcje obronne zbudowane przez saperów. Na zmianę, pół kompanii ma znajdować się w rezerwie sektora i stacjonować na 3-4 linii obrony. Z tej pół kompanii, jeden pluton w nocy pod dowództwem oficera, a w dzień drużynę pod dowództwem podoficera przydzielić na skrzyżowanie drogi ze wsi Kalisko do wsi Kucieje Stare z drogą ze wsi Kucieje Nowe do wsi Kucieje Stare, do okopów zbudowanych w części skrzyżowania, z którego można ostrzeliwać dolinę bagna między Przesmykiem Błędowskim a wsią Guzowatka oraz w prawo bagno doliny rzeki Omulew.
4) Reflektor.
Rozstawić się i pracować zgodnie z instrukcjami wydanymi przeze mnie i dowódcę prawego sektora bojowego.
Razem na prawym sektorze pułku: cztery kompanie, cztery karabiny maszynowe i jeden reflektor.
B) Lewe sektor bojowy. Podpułkownik Liaszczyk.
1) Ziomek i Glinki.
trzy kompanie – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
pół kompanii – grupa różańska,
cztery karabiny maszynowe – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich.
Razem: trzy i pół kompanii i cztery karabiny maszynowe.
Zająć i wytrwale bronić linii wysuniętych blokhauzów oraz pozycji głównej wzdłuż linii Ziomek i Glinki, wykorzystując do tego celu wszystkie dostępne siły i środki.
3. Pluton grupy różańskiej powinien znaleźć się w rezerwie sektora, połowa kompanii grupy różańskiej powinna być ustawiona zgodnie z rozkazem dowódcy powiatu, a 1. Pluton powinien być przydzielony na noc do oddziału we wsi Kucieje Nowe.
3) Kucieje Nowe. Dowódcy na przemian porucznik Bielecki i praporszczyk Szewczuk.
Jedna kompania – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
ćwierć kompanii – grupa różańska.
Razem: jedna i ćwierć kompanii.
Zająć i wytrwale bronić linii blokhauzów i wszystkich budowli wzniesionych na głównej pozycji dla jej wytrwałej obrony.
Razem na lewym sektorze pułku: cztery i ćwierć kompanii, cztery karabiny maszynowe.
B) Rezerwa ogólna.
Za dnia:
połowa kompanii – 39. Pułk Strzelców Syberyjskich,
trzy-czwarte kompanii – grupa różańska.
Razem: jedna i ćwierć kompanii.
W nocy:
połowa kompanii – grupa różańska.
Razem: pół kompanii.
Obozować we wsi Kalisko i wydzielić z rezerwy ogólnej:
24 ludzi do pilnowania mostu na rzece Omulew koło wsi Oborczyska,
czterech ludzi do ochrony chorągwi,
dwunastu ludzi do osłony baterii moździerzy
i trzech ludzi do patrolowania.
Razem: jeden pluton.
Po zapadnięciu zmroku pół kompanii 39. Pułku Strzelców Syberyjskich idzie wzmocnić 3 linię na Przesmyku Błędowskim.
C) Oddział pieszych zwiadowców. Praporszczyk Orłow.
dwa plutony pieszych zwiadowców.
Razem: dwa plutony.
Obozować przy sztabie pułku, a w razie walki, oddziały zwiadowców, które były na rozpoznaniu, wycofują się na flanki i kontynuują zadanie zgodnie z rozkazami dowódców sektorów bojowych, a jednostki nie będące na rozpoznaniu mają obsadzić okopy w centrum pozycji pułku, w luce między prawym i lewym sektorem walk.
4) Artyleria. Dowódca artylerii pułkownik Biełyj[15].
sześć dział lekkiej baterii – 10. Brygada Artylerii Strzelców Syberyjskich,
pięć dział – 4. Dywizjon Moździerzy Strzelców Syberyjskich.
Razem: jedenaście dział.
Zająć pozycje zgodnie z instrukcjami przekazanymi przeze mnie dowódcy artylerii i przygotować dane do koncentracji ognia na wszystkich punktach pozycji wroga według tabeli ze schematami nr 1.
5) Łączność. Praporszczyk Semionow.
Oddział łączności - 65 ludzi,
oddział kurierów - 66 ludzi.
Razem: 131 ludzi.
Umieścić centralę przy sztabie pułku i nawiązać połącznie telefonicznie, poprzez kurierów i innymi środkami, ze sztabem dywizji, sąsiednimi sektorami (36. i 38. Pułkiem Strzelców Syberyjskich), wszystkimi wyżej wymienionymi pozycjami bojowymi, rezerwą ogólną, placówkami wartowniczymi, punktem opatrunkowym i z taborem pierwszego rzutu.
6) Obserwację flank powierzam dowódcom sektorów bojowych, którzy mają podjąć jak najlepsze środki do obserwacji flank i zapewnić łączność z nimi.
7) Pierwsza drużyna dwukółek amunicyjnych (po jednej na kompanię) ma rozstawić się za stanowiskami kompanii, druga drużyna, czyli pozostałe dwukółki amunicyjne pod dowództwem szefa uzbrojenia ma się przemieścić na północne obrzeża wsi Oborczyska, gdzie ma oczekiwać na rozkazy.
8) Punkt opatrunkowy nadzorowany przez starszego lekarza należy uruchomić we wsi Oborczyska.
9) Tabory pierwszego rzutu mają stać w pełnej gotowości na południowym obrzeżu wsi Czerwińskie, gdzie mają oczekiwać na rozkazy.
10) Tabory drugiego rzutu mają pozostać na swoich miejscach.
11) Sztab oddziału znajduje się we wsi Kalisko, gdzie należy przesyłać meldunki.
12) Wyznaczeni zastępcy: pułkownik Biełyj i podpułkownik Liaszczyk.”
Pułkownik Klimowski,
dowódca sektora bojowego.
2 [15] czerwca 1915 r.
W ciągu dnia zwykły mało intensywny ostrzał artyleryjski.
W nocy o godzinie 1:35 zaobserwowano, że niemiecki reflektor nadał sygnał świetlny, polegający na dwukrotnym obróceniu reflektora w górę (tworząc dwa razy wysoką kolumnę światła), a 10 minut później niemiecka artyleria od strony Błędowa, Majk i Zawad otworzyła huraganowy ogień prowadzony z ciężkich i lekkich dział na cały odcinek frontu obsadzanego przez oddziały pułku. Ostrzał trwał do godziny 2:40.
W olchowym zagajniku pod Guzowatką zaobserwowano gromadzenie się Niemców. Oddział ten został rozproszony przez ogień rosyjskich baterii oraz piechoty obsadzających okopy pod Guzowatką.
Na pierwszej linii okopów na „Błędowskim Języku” i pod wsią Kucieje Nowe czuć było lekki zapach chloru, a w ustach niektórych lekko słodki smak, ale nie wykryto żadnych szkodliwych gazów.
Straty pułku od ostrzału artyleryjskiego: niżsi rangą poległo pięciu, a rannych i ogłuszonych wybuchami sześciu ludzi.
3-9 [16-22] czerwca 1915 r.
Standardowe nocne wypady zwiadowców.
Wyjeżdżając 5 lutego na rozkaz dowódcy dywizji, by wziąć udział w zgromadzeniu św. Jerzego, przekazałem dowództwo sektora pułkownikowi Biełyjemu.
W tych dniach Niemcy byli aktywni, robili nocne wypady zwiadowcze i dochodziło do wymiany ognia, gdy napotkały rosyjskie grupy zwiadowcze.
[1] Generał-lejtnant Josif Ilicz Regulski, dowódca 9. Dywizji Strzelców Syberyjskich.
[2] Siergiej Matwiejewicz Pospełow – generał-lejtnant, dowódca 2. Dywizji Strzelców Syberyjskich.
[3] Aleksandr Iwanowicz Kamberg (ur. 10.02.1856 r.). Luteranin z guberni pskowskiej. Od 1914 r. w stopniu generała-majora. W listopadzie 1914 r. jako dowódca 1. Brygady 36. Dywizji Piechoty odbudował ją po rozbiciu w Prusach Wschodnich. Od 11.01.1915 r. do 1917 r. był dowódcą I. Brygady 10. Dywizji Strzelców Syberyjskich.
[4] Stefan Doroszewski, syn Joachima, katolik, dowodził 37. Pułkiem Strzelców Syberyjskich po śmierci pod Kierzkiem pułkownika Oberuszewa.
[5] Borys Iwanowicz Stołbin – dowódca 10. Brygady Artylerii Strzelców Syberyjskich.
[6] Grigorij Porfiriewicz Rozanow - dowódca 1. Dywizjonu 10. Brygada Artylerii Strzelców Syberyjskich.
[7] Jewgienij Siemienowicz Stepańcow – dowódca 4. Dywizjonu Moździerzy Strzelców Syberyjskich.
[8] Paweł Pietrowicz Klimowski (ur. 07.09.1864 r.) - dowódca 39. Pułku Strzelców Syberyjskich od 6 lipca 1910 r.
[9] Koszary 6. Głuchowskiego Pułku Dragonów w Ostrołęce-Wojciechowice.
[10] Jastrząbka-Zabrodzie.
[11] Dmitrij Grigoriewicz Gawriszew (ur. 11.02.1855 r.) – były dowódca 10. Brygady Artylerii Strzelców Syberyjskich, od 23.04.1915 r. inspektor artylerii IV. Korpusu Syberyjskiego.
[12] Arvid Conrad Appelgren (ur. 17.06.1876 r. w Hanko w Finlandii – zm. 22.01.1961 r.) – szef sztabu 10. Dywizji Strzelców Syberyjskich. W 1920 r. wrócił do Finlandii.
[13] Seweryn Josifowicz Popel.
[14] Seweryn Liaszczyk, syn Jana (ur. 26.10.1872 r. - ?) – pochodził z guberni radomskiej. W wojsku od 3 czerwca 1893 r. Jako porucznik uczestniczył w tłumieniu powstania bokserów w Chinach w latach 1900-1901. Jako kapitan sztabowy (awans 01.09.1903 r.) uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1904-05. Dwukrotnie ranny w czasie tej wojny i oznaczony orderem św. Jerzego IV klasy. Od 1911 r. w 39. Pułku Strzelców Syberyjskich jako podpułkownik. W okresie 15.11.1915 r. - 13.04.1916 r. dowodził batalionem ochrony Sztabu Głównego (Stawka).
W 1918 r. jako generał-major walczył po stronie białych w oddziałach Kołczaka. Od połowy 1919 r. w oddziałach Biełowa. Po tym, jak te oddziały na początku 1920 r. poddały się Armii Czerwonej, został wcielony w jej szeregi. W latach 1921 – 1924 był wykładowcą w 9. Irkuckiej Szkole Piechoty.
[15] Leonid Wasilewicz Biełyj (ur. 10.03.1878 r. – zm. po 1922 r.) – dowódca 1. Baterii z 4. Dywizjonu Moździerzy Strzelców Syberyjskich.
 |
| Leonid Wasilewicz Biełyj |
Źródło dziennika, zdjęć i informacji:
gwar.mil.ru
ria1914.info
bidspirit.com
