4. Regiment Grenadierów króla Fryderyka Wielkiego (3. Wschodniopruski)
Grenadier-Regiment König Friedrich der Grosse (3. Ostpreußisches) Nr. 4
Walki w rejonie nadgranicznym między rzekami Orzyc i Szkwa od 7 marca do 12 lipca 1915 r.
Generalfeldmarschall Hindenburg wygrał drugą, obecnie zaliczaną do najbardziej brutalnych i krwawych bitew w historii działań wojennych wszechczasów. Bitwę z zaciekle broniącą się 10. Armią Rosyjską.
Struktury władzy w Rosji zaczęły się rozpadać. Rosyjscy generałowie nie są w stanie szybko wypełnić strat w ludziach i sprzętowych poniesionych na prawym skrzydle. Aby zrekompensować w pewnym stopniu straty, na front musieliby rzucić słabo wyszkolonych i wyposażonych rekrutów. Imperialistyczna postawa Wielkiego Księcia Mikołaja Mikołajewicza, pogarda dla życia ludzkiego, strach przed poważnym kryzysem państwowym, któremu miała zapobiec zwycięska wojna, stał się odtąd główną siłą napędową do kontynuacji walki.
W międzyczasie w rejonie między Wisłą a Orzycem utworzono armię Gallwitza, która miała zabezpieczyć prawą flankę 8. i 10. Armii Niemieckiej. Przeciw tej nowej formacji Wielki Książę rzucił do boju kilka korpusów dowodzonych przez Generała von Plehwe. Korpusy te zagrażały również rejonowi na południowy wschód od Chorzel. Rejonowi niewartemu jakiekolwiek zawracania sobie głowy, gęsto zalesionemu, bez dróg, poprzecinanemu licznymi bagnami, przez co do tej pory nie toczyły się tam żadne większe walki.
Przeciwko nowej ofensywie przerzucono kilka jednostek z 8. Armii Niemieckiej, w tym 2. Dywizję Piechoty.
28 lutego, 4. Regiment Grenadierów bez Batalionu Fizylierów, wyruszył z rejonu Kopczany, w kierunku Lipska, następnie 1 marca przemaszerował przez Augustów do Lyck [Ełk], skąd już pociągiem przetransportowano oddziały do Willenberg [Wielbark]. W dniu 3 marca ponownie przemieszczając się pieszo osiągnięto wieś Budki znajdujące się na wschód od Chorzel i 16 kilometrów na południe od Willenberg.
Okoliczne wsie sprawiały lepsze wrażenie niż te na Suwalszczyźnie. W większości przypadków są one zbudowane według ustalonego planu i tworzą ładny obrazek. Domy są zwrócone szczytami w stronę ulicy. Drewniane elewacje są pięknie wykonane i posiadają dekoracje na gzymsach, belkach oraz nad oknami. Ponieważ domy - zbudowane prawie w całości z drewna i słomy - znajdują się blisko siebie, istnieje ogromne zagrożenie pożarowe, dlatego też wydaje się uzasadnione, aby rosyjskie władze nakazały, by każdy dom był wyposażony w urządzenia gaśnicze - takie jak drabina, wiadro, ręczną pompę na wodę itp.
W dniu 4 marca w rejon Chorzel dociera również Batalion Fizylierów.
Sytuacja w okolicy była dynamiczna, a rozległe obszary były obsadzone jedynie przez rzadko rozstawione oddziały z dywizji kawalerii i piechoty z Landwehry.
W dniach 4 - 7 marca regiment obsadzał stanowiska: I. Batalion/4 oraz Batalion Fizylierów/4 w Krukowie oraz na drodze Żelazna-Zawady, zaś sztab regimentu i II. Batalion/4 skierowano do wsi Surowe. Trwały prace przy wzmacnianiu i rozszerzaniu pozycji.
6 marca w okolicach wsi Pruskołęka i Poścień obserwowano patrole rosyjskiej kawalerii. Wynikało z tego, że Szeroka Biel [bagna] nie są przeszkodą dla Rosjan. Oddziały I. Batalionu/4 zostały ostrzelane od strony wsi Poścień.
8 marca, regiment uderzył od strony wsi Rzodkiewnica na lasy znajdujące się na północ od wsi Żelazna. Nacierano schodkowo, tzn. z przodu atakował I. Batalion/4, lekko za nimi na prawej flance podążał Batalion Fizylierów/4, a znowu za nimi z prawej II. Batalion/4. Oddziały I. Batalionu/4 przełamały rosyjskie umocnienia, II. Batalion/4 zajął Poścień, a Batalion Fizylierów/4 wieś Pruskołęka. Wieczorem pod Olszewką oddziały ze zgrupowania Massowa obsadziły pozycje od rzeki Orzyc do połowy wsi Żelazna. I. Batalion/4 stacjonujący we wsi Ostrówek był pod bezpośrednimi rozkazami dowódcy 3. Brygady Piechoty.
W dniu 9 marca po walkach z rosyjską kawalerią oddziały ze zgrupowania Massowa zajmują wieś Parciaki.
W dniu 10 marca przy kontynuacji ataku z poprzedniego dnia rosyjska piechota zostaje wyparta ze wsi Dynak. Wieczorem Unteroffizier Klotzek z 5. Kompanii/4, wraz ze swoim patrolem zajmuje wieś Cierpięta. Za wyśmienicie wykonany patrol otrzymał awans na stopień Vizefeldwebla. Po meldunku, że wieś jest oczyszczona, oddziały Massowa szybko przejmują wieś i umacniają się na wzgórzu w połowie drogi między wsiami Cierpięta i Ramiona. I. Batalion/4 po lekkich walkach dociera do wsi Majk.
11 marca dwa bataliony Landwehry przydzielone Oberstleutnantowi von Massowowi zabezpieczyły wieś Cierpięta od strony rzeki Orzyc, zajmując pozycje na wzgórzu znajdującym się około jednego kilometra na południowy zachód od wsi. Batalion Fizylierów/4 obsadza część drogi Cierpięta-Orzoł, a II. Batalion/4 wzgórze w połowie drogi do wsi Ramiona. Wioski przed zajętymi pozycjami są zajęte przez wroga, na południu zaobserwowano dwie dywizje rosyjskie.
12 marca Rosjanie zaatakowali oddziały Landwehry, wsie Cierpięta i Majk zostały ostrzelane przez artylerię.
W dniu 13 marca wróg zaatakował pozycje na linii Cierpięta-Majk. Odparci wszędzie Rosjanie okopali się przed niemieckimi stanowiskami. Jako wsparcie przybyły dwa kompanie z 48. Regimentu Piechoty Landwehry. Rosyjskie kontrnatarcie, które wyprowadzono w rejonie Przasnysza, zaczęło być również odczuwalne na pozycjach 4. Regimentu Grenadierów. Oddział z 2. Kompanii/4 wziął do niewoli ośmiu rosyjskich żołnierzy, dzięki czemu stało się wiadome, że naprzeciw znajduje się Litewski Pułk Lejbgwardii.
14 marca wczesnym rankiem, po silnym ostrzale artyleryjskim Rosjanie zdobyli nasze pozycje obsadzone przez Batalion Fizylierów/4 i Batalion Landwehry/24. W tym samym czasie, w licznych kolumnach szturmowych, do natarcia ruszył nasz stary znajomy pułk z bitwy pod Tannenbergiem, czyli Lejb-Gwardyjski [Keksholmski] Pułk im. Cesarza Austriackiego z Warszawy. W nieprzeniknionej mgle częściowo udało im się dotrzeć aż do naszych okopów. Doszło do walki na bagnety. W kontrataku 10. Kompania/4 odrzuciła wroga i wzięła 200 jeńców. 6. i 8. Kompania/4 również odrzuciły wroga. Po południu Rosjanie na próżno trzykrotnie atakowali na całym froncie. Cierpięta i Majk znajdowały się pod silnym ostrzałem artyleryjskim.
15 marca o świcie w gęstej mgle Rosjanie wznowili swoje ataki. Cztery rosyjskie pułki, wielokrotnie odpierane, cały dzień atakowały pozycje II. Batalionu/4 i Batalionu Fizylierów/4. Rosyjskie karabiny maszynowe mogły podwoić liczbę zabitych i rannych, ponieważ zaczynały strzelać do własnych towarzyszy, gdy tylko całe gromady rosyjskich żołnierzy podnosiło ręce, by nam się poddać. Na pozycjach wykorzystano wszystkie dostępne rezerwy, każdy karabin został użyty w walce. Natychmiastowe kontrataki, podejmowane niezależnie przez podwładnych, wielokrotnie wyrzucały wroga z zagarniętych pozycji. Szczególnie ciężkie walki miały miejsce przed i na stanowiskach 6. i 8. Kompanii/4. W walce szczególnie wyróżnił się Leutnant Lous, który zginął heroiczną śmiercią w starciu na bagnety, oraz Leutnant rezerwy Kurschat.
Ówczesny dowódca plutonu z 6. Kompanii/4, powojenny Leutnant w stanie spoczynku Eisenblätter, opisał te walki bardzo obszernie:
"Kiedy obejmowaliśmy nasze stanowisko pod wsią Cierpięta, 6. Kompania liczyła już tylko od 80 do 90 ludzi [jest to około 35% stanu podstawowego kompanii]. Kompanią dowodził wtedy Leutnant Lous. Po naszej prawej była 8. Kompania, po naszej lewej była podmokła łąka na której były tylko stanowiska nasłuchowe z batalionu Landwehry, a dalej 7. Kompania. Okopy udało nam się wykonać do wysokości barków. Na przedpolu rozciągnęliśmy cały dostępny drut kolczasty oraz wybudowaliśmy mocno wysunięte stanowiska nasłuchowe. A częste patrole, prowadzone zwykle przez samego Leutnanta Lous'a, zabezpieczały stanowiska w nocy. Na naszej pozycji miał również stanowisko oficer artylerii, którego zadaniem było nakierowywanie ostrzału artyleryjskiego. W nocy z 14 na 15 marca na naszym przedpolu było spokojnie, tylko na stanowisku obok padały pojedyncze strzały. Jeszcze przed świtem Küchenunteroffizier przyprowadził kuchnię polową i stanął w pasie lasu między stanowiskiem a wsią. Z każdej drużyny z okopów ruszyli żołnierze po orzeźwiającą ciepłą kawę dla towarzyszy, ponadto kompania cieszyła się z otrzymanych paczek z darów wojennych i z korespondencji. Cała kompania była ponownie w okopach gdy tylko kuchnia odjechała. Gęsta mgła która nadciągnęła, sprawiła, że widoczność była tylko na pięć kroków. Kompania zjadła już śniadanie, karabiny leżały gotowe do strzału na nasypie rowu. Żołnierze z punktów nasłuchowych jeszcze nie wrócili, zabrzmiały pojedyncze strzały po naszej lewej stronie. Żołnierze kompanii uważnie obserwowali przedpole. Stałem wtedy razem z Leutnantem Lousem i oficerem artylerii, rozmawialiśmy o rozbudowie stanowiska. Było całkiem zimno. Stopniowo wracali żołnierze ze stanowisk nasłuchowych i meldowali, że nic podejrzanego nie zauważyli. Nadchodził świt.
Nagle w małym lasku za naszym stanowiskiem rozbrzmiało ogłuszające "Urra"! Zaskoczeni odwracamy się. Dzika brutalność, grubo odziane postacie, futrzane czapki na głowie, nasadzone bagnety i chrypiący, zwierzęcy ryk. - Czyli Rosjanie! - Leutnant Lous wyskoczył z okopu przy pierwszym hałasie, żeby zobaczyć, co się naprawdę dzieje. Wbiegł do jednego z domów po śmierć! Walczył jak lew do ostatniego tchu z liczebniejszym przeciwnikiem. Uczcijmy tego dzielnego bohatera, wiernego niemieckiego patriotę i oficera! To wszystko stało się w kilka sekund. Grenadierzy chwycili swoje karabiny. Od razu rozeznałem się w sytuacji, Rosjanie mieli ogromną przewagę nad nami, za nami były stanowiska rosyjskie, poddanie się było wykluczone, niegodne żołnierza 4. Regimentu Grenadierów. Wydałem głośny rozkaz: - Szósta kompania na Rosjan! Marsz! Marsz! - Zdyscyplinowani grenadierzy wyskakują z okopów i uderzają na Rosjan, tak że i oni, mimo heroicznej walki, odnajdują heroiczną śmierć z piersiami przekłutymi bagnetami. Tylko kilku z nich przeżyło, jak się później dowiedziałem.
Kiedy wyskoczyłem z okopu, to próbowałem wyjąć pistolet, ale nie mogłem otworzyć klamry. Wyciągnąłem więc szablę, która choć naostrzona, była trochę zardzewiała. Od razu wpadłem na gigantycznego Rosjanina. Wyprowadzał już cios bagnetem na moją klatkę piersiową. Chwyciłem jednak lewą ręką za jego karabin i odchyliłem do góry. Próbował wykręcić ją z mojej ręki, ale cios szablą w szyję położył kres tym wysiłkom. Jak martwy niedźwiedź upadł u moich stóp. W podobny sposób udało mi się jeszcze poradzić sobie z trzema Rosjanami. Jak już wspomniałem, wszystko stało się w kilka sekund. Nie byłem w stanie zobaczyć co się dzieje w krzyczącym tłumie wokół mnie. Po powaleniu ostatniego przeciwnika, zauważałem, że lekko z prawej, jakieś cztery, pięć kroków przede mną, kolejny Rosjanin celuje we mnie z karabinu. Odwróciłem się, aby rzucić się na niego i w tym samym momencie dostałem cios w głowę. Zakryłem lewą dłonią lewe oko i upadłem jak ścięte drzewo. Straciłem przytomność. Gdy po krótkim czasie ją odzyskałem, to już nic nie widziałem na oczy. Wciąż leżałem w tej samej pozycji, ciepła krew zalewała mi oczy, prawa ręka ściskała zakrwawioną szablę. Z całych sił otwierałem prawe oko. Zauważyłem rojących się Rosjan, którzy wspinali się na stosy poległych, wiwatowali, śmiali się i zmierzali na naszą pozycję, gdzie plądrowali nasze tornistry. Udawałem więc martwego.
Od strony wioski echem odbijają się głośne krzyki, zaczęła się ostra strzelanina, kule uderzają po mojej prawej i lewej stronie. Pewnie to drugi atak Rosjan i strzelają do siebie nawzajem. Takie były moje myśli. Atakujący od strony wioski krzyczą i wiwatują, odgłosy uderzeń kolbami rozlegają się wokół mnie.
Zatroskany głos: - Pan Feldwebel Eisenblätter!
Radosny, ale zdesperowany krzyk: - Dzięki Bogu, tu leży.
Obok mnie klęczy postać, mój drogi, dobry, wierny służący, grenadier Brinkmeier.
- Masz coś do picia, kolego?
- Tak jest, panie Feldwebel!
Z jego manierki biorę obfity łyk rumu. Och, jaki był dobry. Poczułem się znów trochę silniejszy i chciałem wstać, ale moje ciało zawiodło i pociemniało mi przed oczami. Stopniowo jednak podnosiłem się, wspierany przez Brinkmeiera. Przytuliłem się do niego. Ale teraz szybko trzeba się było udać do punktu pierwszej pomocy. Mój drogi chłopiec wziął mnie pod ramię i zaciągnął do wioski.
(Brinkmeier, z zawodu murarz z Lippeschen, w wojsku od 1913 r., dosłużył się stopnia Vizefeldwebel. Ten dobry żołnierz, był moim służącym i łącznikiem. Dopóki nie zostałem ranny, zawsze był przy moim boku, w radości i w smutku. W krwawym starciu, został odcięty ode mnie i wyszedł z walki bez szwanku. W niepewności co do tego, gdzie znajduje się jego dowódca plutonu, wspaniały towarzysz wyszukał mnie, podniósł i zaprowadził do punktu pierwszej pomocy. Ten przykład lojalnego, szlachetnego, ofiarnego koleżeństwa musiał być zauważony nawet przez wrogów tak zwanego militaryzmu, choć mieliby oni inne zdanie na temat naszej starej, chwalebnej armii oraz na temat relacji między przełożonymi i podwładnymi. Jak się dowiedziałem, Brinkmeier po zakończeniu wojny wrócił do domu cały i zdrowy jako Vizefeldwebel, odznaczony Krzyżem Żelaznym I. Klasy i innymi wysokimi odznaczeniami).
W punkcie opatrunkowym, zostałem najpierw zbadany przez niestrudzonego i doskonałego lekarza, dr Holthausena. Najpierw sprawdził czy mam rany cięte od bagnetów, dzięki Bogu nie. Następnie przebadał moje lewe oko. Założono mi bandaż, uspokojono, że wszystko będzie dobrze. Moja pierwsza prośba o papierosa, również została spełniona. Oberstleutnant von Massow odwiedził rannych i zapytał mnie, czy chcę jechać do Niemiec z moim poległym dowódcą kompanii, Leutnantem Lousem. Zgodziłem się. W tym momencie uścisnął mi rękę i powiedział: - Dziękuję Eisenblatter, nie zapomnę ci tego.
Słowa z ust dowódcy mojego regimentu, że wykonałem swój obowiązek, napełniły moje serce dumą i wdzięcznością. Zwłoki dowódcy mojej kompanii złożono na Panjewagen [chłopski wóz konny]. Położyłem się po lewej stronie Leutnanta Lousa. W gardle zdusiłem cichy szloch i tak smutno ruszyliśmy do ojczyzny. Dowódca kompanii, który poległ w heroicznej walce i jego ciężko ranny dowódca plutonu. O północy po żmudnej i bolesnej podróży dotarliśmy do Willenberg. Ponieważ było bardzo zimno, przykryłem się całkowicie słomą podczas podróży i przylgnąłem do trupa. We wspomnianym przygranicznym miasteczku nastąpiło pełne żalu rozstanie z moim drogim poległym dowódcą kompanii: - Żegnaj dzielny bohaterze, spoczywaj wygodnie na niemieckiej ziemi.
W przepełnionym szpitalu wojennym w Willenberg, po kilku dniach wydłubano mi uszkodzone oko, a wzrok w drugim znacznie się poprawił."
A tak wydarzenia w których brała udział 8. Kompania/4 i sztab opisuje Oberleutnant rezerwy Scheele:
"Rosjanie, ukryci we mgle, przeszli niezauważeni przez pozycje Landwehry i w ten sposób udało im się zaatakować 8. Kompanię/4 od tyłu. Doszło tam do zaciekłej walki wręcz, gdzie szabla i bagnet były główną bronią.
Zdając sobie sprawę z sytuacji, 8. Kompania zorganizowała się w kilka drużyn i w kontrataku odepchnęła atakujących oraz wzięła jeńców.
W budynku we wsi, gdzie mieścił się sztab II. Batalionu/4, nagle ktoś otworzył w tym czasie drzwi i krzyknął: - Rosjanie się przebili, są tu, szybko, szybko, szybko. - To było jak eksplozja bomby! … Podrywasz się, wszyscy szaleńczo szukają swoich ubrań … ale wkrótce personel sztabu był gotowy i zgromadził się na ulicy gotowy do walki.
Rosjanie naprawdę byli we wsi, ale w międzyczasie zostali wyparci przez nasze rezerwy i 8. Kompanię.
Nieliczne domy wypełniają się rannymi, a nasz personel medyczny doktora Holthausen działa energicznie. On i Landsberg są wszędzie i zawsze chodzą wyprostowani, mimo nawału pracy i zmęczenia. Przyprowadzono jeńców, wśród których jest rosyjski chorąży, który gorzko płacze nad swoim losem. Walki trwają dalej, a domy w wiosce nie mają żadnej ochrony, są tylko kilkaset metrów od okopów i nic dziwnego, że w niektóre z nich trafiają kule. Na drodze na skraju wsi stoi nasz dowódca ze swym sztabem i swoim zachowaniem daje przykład tym co wpadli w panikę, by zachowali spokój. Wieczorem ostrzał ze strony wroga zanikł, a Rosjanie na dłuższy czas się uspokoili."
I. Batalion/4 został tymczasowo wyparty z części wsi Majk. Wieczorem wszystkie pozycje od wsi Cierpięta do wsi Majk - rejon działania części 44. Regimentu Piechoty oraz II. i I. Batalionu/4 są znów naszych rękach. Przed okopami leżało pełno martwych i rannych Rosjan. Jeńcy: jeden rosyjski oficer i 200 żołnierzy.
W dniach 16 i 17 marca Rosjanie atakowali Batalion Fizylierów/4. Najbardziej intensywne były ataki całych kolumn wroga 17 marca na 10. Kompanię/4. Ataki zostały krwawo odparte.
18 marca na dłuższy czas kwatera sztabu zostaje rozlokowana około 1 kilometra na północny zachód od wsi Cierpięta, przy drodze do wsi Parciaki.
O świcie 20 marca I. Batalion/4 został jednocześnie zaatakowany z dwóch stron. Od frontu przez pułk syberyjski i od północy od strony wsi Ziomek przez dwa bataliony syberyjskie. Ten drugi atak spadł na 1. Kompanię/4 którą dowodził Oberleutnant rezerwy Brosch. Z pomocą zaatakowanym przyszły oddziały z 44. Regimentu Piechoty. Wroga najpierw ostrzelano, a następnie przyjęto w walce na bagnety. Napastników odparto. Uciekający Rosjanie zostali ostrzelani szrapnelami przez ich własną artylerię. Schwytano jednego rosyjskiego oficera i 172 żołnierzy. Ta ostatnia szarża złamała impet wroga. Wszystkie jego bezmyślne ataki wielkimi masami żołnierzy na karabiny strzelców i karabiny maszynowe, przeprowadzane zwykle o świcie lub gdy zalegała gęsta mgła, w terenie rojącym się od bagien, zostawiły po sobie tylko mnóstwo ofiar śmiertelnych i rannych. Do niewoli poddało się czterech oficerów i 600 żołnierzy wroga.
Straty regimentu, zwłaszcza w oficerach, też były niemałe, ale każdy grenadier z 4. Regimentu mógł z dumą i pewnością siebie powiedzieć: w ataku i w obronie, przy samodzielnie podejmowanych decyzjach o kontrataku, stałem przy boku moich towarzyszy i spełniłem swój obowiązek.
Od tej pory dochodziło głównie do walk artyleryjskich, podczas których ostrzeliwano siebie nawzajem i okopy. Wielokrotne wysyłane patrole oraz pozorne ataki utrzymywały wroga w napięciu i uniemożliwiały mu wycofanie oddziałów z frontu. 4. Regiment Grenadierów był niekwestionowanym władcą ziemi niczyjej.
Stopniowo pozycje regimentu były rozbudowywane i stawały się coraz trudniejsze do zdobycia. Linia frontu, zabezpieczona szerokim pasem zapór z drutu kolczastego i wysuniętymi stanowiskami nasłuchowymi, uzyskała silne wsparcie dzięki umocnionym punktom, które były mocne ze względu na właściwe wykorzystanie terenu. Powstały bastiony: "Friedrich der Große", "Johann von Sachsen", "Leopold von Dessau", "Adalbert", "Adelheid", "Kracht", "Pirna" i inne. Tam, gdzie brakowało punktów umocnionych, utworzono drugą linię okopów, która zapewniała zakwaterowanie i osłonę dla oddziałów rezerwy. W zasadzie jednak główną linią obrony pozostały okopy na pierwszej linii frontu. W okopach wybudowano stałe schrony, a także głębokie tunele z kilkoma wyjściami, które chroniły przed bezpośrednimi trafieniami pocisków artylerii i były wyposażone w druciane łóżka oraz samodzielnie wykonane meble.
Liczba karabinów została zwiększona o zdobyte rosyjskie karabiny maszynowe. Ponadto na pozycjach przybyło lekkich miotaczy min, granatników i granatów do wystrzeliwania z karabinów, a niektóre karabiny wyposażono w celowniki optyczne. Żołnierze dostali sporo granatów, a nawet pałki, które były szczególnie skuteczne w walce wręcz w wąskich okopach.
Przy okopach na tyłach powstawały okazjonalnie małe ogrody z altankami z drewna brzozowego. Każda wybudowana pod fachowym nadzorem, ale różniące się między sobą, ponieważ ludzie mieli różne gusta. We wsi Cierpięta, w domach które jeszcze nadawały się do użytku, urządzono biura kancelarii regimentu oraz izby chorych i łazienki. Wielu żołnierzom po tym okresie zostały wesołe i miłe wspomnienia. Oberleutnant rezerwy Scheele opisuje je bardzo humorystycznie:
Cierpięta
"Krajobraz wokół wsi Cierpięta i dalsze okolice żywo przypominają o niektóre wrzosowiskach Brandenburgii. Okopy ciągnące się przez długie pasma wydm stopniowo zostały zadaszone drewnianymi konstrukcjami. Dzieło natury, jakim były wydmy, sprawiało, że chroniły one tereny leżące za nimi przed ostrzałem wroga, tak więc nawet w ciągu dnia można było się tam swobodnie poruszać.
Nigdy w życiu nie zaznałem takiej radości na wiosnę. Podziwiałem bujnie kwitnące drzewa owocowe, opalałem się, zachwycił mnie budzący się na wiosnę las i pierwsza jaskółka. Lekarz sztabowy Holthausen zalecił nam korzystanie ze światła dnia, świeżego powietrza i kąpieli słonecznych. To tutaj czytaliśmy i pisaliśmy poezję oraz recytowaliśmy ją przy dźwiękach lutni. Nasz Fromberg często dawał z siebie wszystko. Pojawiał się jako Nero, śpiewał piosenkę małego kadeta i robił śmieszne miny. Zbudowaliśmy karuzelę, z której korzystali nawet oficerowie sztabu. Dorobiliśmy do niej koniki, więc mieliśmy i przejażdżki konne. Od czasu do czasu nasz dowódca regimentu zabierał swój korpus oficerski pod karuzelę, na koncerty orkiestry regimentowej i pieśni cierpięckich, na których czasami było też piwo.
A pewnego dnia nasz książę zapowiedział swoją wizytę. Rozpoczęło się wielkie budowanie i sprzątanie, a przy zauważonych brakach składanie zamówień nie miało końca. Po księcia miał być wysłany odświętnie udekorowany Panjewagen [wóz chłopski]. Łącznik ze sztabu II. Batalionu co chwila kursował do sztab regimentu. Każdy grenadier miał na rozkaz dowódcy regimentu założyć paradny mundur grenadiera, a przecież nasze mundury były już w żałosnym stanie.
W trakcie wizyty zorganizowano między innymi piwny wieczór w rozstawionym namiocie. Przy barze kawiarnianym Fähnrich Hildebrand grał uroczo na skrzypcach, Fromberg śpiewał i grał na lutni, Ludwig Fitt recytował wiersze, a nasz książę bawił się z nami i zgotowywał nam niezapomniane godziny.
Ale również Cierpięta padły łupem wojny. Pewnego dnia Rosjanie ostrzałem artyleryjskim podpalili wieś. Wspominamy o tym w jednej z pieśni cierpięckich:
Byłaś tak piękna,
Aż miło było patrzeć,
Dopóki nie pojawił się pomruk,
I zabrał cały urok twój.
Płomienie urosły z dymu,
Straciliśmy światło, ożywcze powietrze i kąpiele słoneczne
Spoczywaj w spokoju, Cierpięta!”
Wydarzenia opisane wyżej nie sprawiły, że zaniedbano szkoleń w oddziałach regimentu. Oficerowie i żołnierze poszerzali swoje umiejętności we wszystkich dziedzinach służby. Od czasu bitwy pod Tannenbergiem oficerowie zamiast paradnego sztyletu nosili bagnety, a dowódcy kompanii i dowódcy plutonów uzbrojeni byli w karabiny.
Każda kompania mogła ze spokojem i pewnością siebie patrzeć w przyszłość, mogła osiągnąć to, co chciała. Pomimo wielu strat i wydarzeń jakie miały miejsce od początku wojny, podczas których regiment walczył rozczłonkowany, teraz znów był jednością i odzyskał pełną siłę bojową.
Teraz, gdy regiment stacjonował w tym rejonie, ojczyzna o nim sobie przypominała. Dotarły dary miłości od księżnej Adelheid. Dotarły również paczki z miasta Rastenburg [Kętrzyn] - gdzie w ukochanej siedzibie regimentu w czasie wojny działała w tym celu specjalna komisja pod przewodnictwem księdza Buchholtz'a - oraz z punktu zbiórki w Königsbergu [Królewiec]. Kiedy nadchodziły paczki, witano je z radością i wdzięcznością, a w okopach na pierwszej linii spontanicznie organizowały się pełne zapału grupy bojowe. Najbardziej aktywna był "żelazna drużyna" z 8. Kompanii/4. Triumfowała prawdziwa przyjaźń między towarzyszami broni, co owocowało kolejnymi sukcesami!
W dniu 23 marca Major w stanie spoczynku Bölke przejął dowództwo nad Batalionem Fizylierów/4.
28 marca ostatnie kompanie 48. Regimentu Piechoty Landwehry opuściły 4. Regiment Grenadierów. Pomogły bardzo i stali dzielnie przy ramieniu grenadierów, w czasie, gdy było naprawdę gorąco.
W dniu 18 kwietnia Major Kettner objął dowództwo nad II. Batalionem/4.
19 kwietnia Generał Mengelbier przekazał dowództwo nad 3. Brygadą Piechoty Oberstowi von Löper, a sam przejął dowodzenie 12. Dywizją Landwehry.
W dniu 1 maja 4. Regiment Grenadierów obchodził 289-lecie istnienia. Odbył się marsz do kościoła, parada i przemówienie dowódcy. W kierunku Rosjan wzniesiono trzy głośne wiwaty. W ten jubileuszowy dzień przyjechali wspaniali goście z Rastenburga, którzy przywieźli różnego rodzaju dary miłości. Dobre samopoczucie grenadierów było również brane pod uwagę przez oficerów żywnościowych: rozkoszom podniebienia towarzyszył koncert kapeli regimentu pod kierunkiem Obermusikmeistera Heider'a.
W dniu 8 maja I. Batalion/4 opuścił swoje pozycje pod wsią Majk i został rozmieszczony na prawym skrzydle regimentu. Oddziały 33. Regimentu Fizylierów zajęły pozycje po 45. Regimencie Piechoty dalej na prawo. A ten ostatni opuścił szeregi 2. Dywizji Piechoty, która odtąd miała w składzie tylko trzy regimenty piechoty.
Od 15 do 17 maja, jak już czytaliśmy we wspomnieniach Scheelego, do swoich grenadierów przybył książę Adalbert. Poważny, prosty niemiecki człowiek, serdeczny towarzysz, jako takiego znali go wszyscy starzy grenadierzy jeszcze z czasów pokoju, jako takiego poznali go i docenili wszyscy, którzy widzieli go po raz pierwszy już na froncie. Hohenzollern, mimo krótkiej wizyty, nie wahał się przejść przez całą pozycję regimentu, w czasie gdy kule rosyjskie gwizdały nad okopami lub głośno uderzały w worki z piaskiem, aby spotkać się z jak największą liczbą żołnierzy swego regimentu.
 |
| Podpis pod zdjęciem: Książę Adabert w okopach strzeleckich po wsią Cierpięta. |
 |
Adalbert Prinz von Preussen trzeci syn cesarza Wilhelma II Adalbert Ferdinand Berengar Viktor von Preußen (1884-1948) |
Zaczęło się gorące lato. Promienie słońca rozgrzewały piasek, wrzosowiska i las. Pożary lasów powstawały prawie codziennie, a ich gaszenie wymagało nie lada wysiłku.
W dniach od 2 do 3 czerwca pozycje 2. Dywizji Piechoty po lewej stronie zostały przedłużone aż do rzeki Omulew, w wyniku czego I. Batalion/4 został wycofany z dotychczasowych pozycji. Trzy kompanie rozmieszczono pod Błędowem - sekcja von Löpera - a 4. Kompania/4 pod Wolą Błędowską. Pozycje, które do tej pory zajmowały trzy kompanie I. Batalionu/4 przejęły pozostałe oddziały regimentu, wsparte przez Batalion Landszturmu "Pirna".
5 czerwca Hauptmann Husen przejął od majora w stanie spoczynku Bölke dowodzenie Batalionem Fizylierów/4. Sektor von Massow'a, należący do nadrzędnego sektora von Sydow'a, została podzielony na podsekcje:
Husen (10. Kompania/4, 4. Kompania/"Pirna" oraz 9. i 11 Kompania/4),
Kleeberg (12. i 8. Kompania/4, oraz 2/3 1. Kompanii/"Pirna"),
Kettner (1/3 1. Kompanii/"Pirna", 6. i 5. Kompania/4, 2/3 2. Kompanii/"Pirna" oraz 7. Kompania/4).
1/3 2. Kompanii/"Pirna" znajdowała się w bastionie "Adalbert" na wschód od wsi Cierpięta.
12 czerwca patrol oficerski przyprowadził dwóch jeńców
22 czerwca 11. Kompania/4 przeniosła się do wsi Rawki i razem z 4. Kompanią/4 dołączyła do kombinowanego batalionu Fritsch , a na ich pozycje weszła kompania z Batalionu Landszturmu "Zittau".
W nocy z 23 na 24 czerwca po przygotowaniu artyleryjskim: Batalion Fritsch zaatakował Rosjan pod wsią Guzowatka, a Batalion Pieper na wzgórze 122. Cel operacji: zająć pozycje wroga, zidentyfikować oddziały przeciwnika, związać siły wroga. Przyprowadzono szesnastu jeńców. Mimo heroicznych działań grenadierów nie udało się utrzymać na zdobytym terenie.
______________
Lista poległych w okresie opisywanym w tekście.
Lista 4. Regimentu Grenadierów jest niepełna oraz nie uwzględnia oficerów.
1. Kompania/4
Lippke, Eduard, Grenadier, poległ 10 marca 1915 - Majk.
Bunzel, Karl, Rezerwista, poległ 10 marca 1915 - Majk.
Schwarzenberg, Richard, Landszturmista, poległ 15 marca 1915 - Majk.
Ewert, Hermann, Rezerwista z uzupełnień, poległ 20 marca 1915 - Majk.
Bremer, Karl, Unteroffizier, poległ 20 marca 1915 - Majk.
Spielgies, Franz, Landszturmista, poległ 20 marca 1915 - Majk.
Nowack, Franz, Grenadier, poległ 20 marca 1915 - Majk.
Tröger, Paul Grenadier, poległ 20 marca 1915 - Majk.
Scharrer, Johannes, Grenadier, poległ 20 marca 1915 - Majk.
Rakowski, Franz, Grenadier, ciężko ranny 20 marca 1915 - Majk, zmarł 24. marca 1915 w lazarecie polowym w Chorzelach.
Thiel, Bernhard, Grenadier, ciężko ranny 20 marca 1915 - Majk., zmarł 24. marca 1915 w lazarecie rezerwowym w Olsztynie.
Lehmann, Max, Werhmann, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Hinze, Max, Rezerwista, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Prechel, Paul, Grenadier., poległ 17 maja 1915 - Cierpięta.
Pohl, Heinrich, Sierżant, poległ 1 czerwca 1915 - Cierpięta.
Garner, Franz, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
2. Kompania/4
Kemsies, Karl, Vizefeldwebel, poległ 3 marca 1915 - Budki.
Kluwe, Otto, Rezerwista, ranny 6 marca 1915, zmarł 9. marca 1915 w rezerwowym lazarecie w Szczytnie.
Zwingelberg, Walter, Gefreiter, poległ 11 marca 1915 - Majk.
Neumann, Wilhelm, Unteroffizier, poległ 13 marca 1915 - Majk.
Dawidzig, Karl, Grenadier, poległ 13 marca 1915 - Majk.
Wiese, Hermann, Rezerwista z uzupełnień, poległ 13 marca 1915 - Majk.
Polksdorf, Friedrich, Fizylier, poległ 13 marca 1915 - Majk.
Struwe, Wilhelm, Grenadier, poległ 15 marca 1915 - Majk.
Marcinowski, Johann, Grenadier, poległ 17 marca 1915 - Majk.
Anders, Albin, Rezerwista, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Beyer, Karl, Rezerwista z uzupełnień, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Kobrzynowski, Otto, Landszturmista, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Liedtke, Wilhelm, Rezerwista z uzupełnień, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Lausmann, Hermann, Werhmann, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Häusler, Paul, Grenadier, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Bonni, Hermann, Grenadier, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Heidemann, Ernst, Grenadier, poległ 27 marca 1915 - Majk.
Prang, Willi, Grenadier, ranny 27 marca 1915 - Majk, zmarł 29. marca 1915 w rezerwowym lazarecie w Wielbarku.
Tesch, Karl, Grenadier, ranny 27 marca 1915 - Majk, zmarł 29. marca 1915 w Parciakach.
Mandel, Gerhard, Grenadier, poległ 23 kwietnia 1915 - Błędowo.
Klingenberg, Franz, Unteroffizier, poległ 15 czerwca 1915 - Błędowo.
Scholz, Eduard, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Kirbuß, Arnold, Vizefeldwebel, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Ciałkowski, Alex, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Winkler, Friedrich, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Gräf, Karl, Rezerwista z uzupełnień, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Pollack, Gustav, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Pfeiffer, Eduard, Landszturmista, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Schröder, Franz, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Wolf, Max, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Wedig, Aloisius, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Zahn, Friedrich, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Preußner, Julius, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Krogull, Josef, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Speilmann, Karl, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
3. Kompania/4
Petereit, David, Grenadier, poległ 14 marca 1915 - Majk.
Frank, Artur, Grenadier, poległ 15 marca 1915 - Majk.
Birnitzker, Johann, Grenadier, poległ 15 marca 1915 - Majk.
Bogdan, Karl, Grenadier, poległ 15 marca 1915 - Majk.
Brockmüller, Wilhelm, Grenadier, poległ 18 marca 1915 - Majk.
Grabitz, Paul, Rezerwista, poległ 19 marca 1915 - Majk.
Borneite, Friedrich, Grenadier, poległ 20 marca 1915 - Majk.
Kuhn, Hermann, Grenadier, ciężko ranny 15 marca 1915 - Majk, zmarł 30 marca 1915.
Sakowski, Gustav, Grenadier, poległ 23 marca 1915 - Majk.
Milius, Walter, Grenadier, poległ 27 marca 1915 - Majk
Malinowski, Friedrich, Unteroffizier, 27 marca 1915 - Majk.
Naused, Hermann, Grenadier, ciężko ranny 15 marca 1915 - Majk, zmarł 29 marca 1915 w rezerwowym lazarecie w Iławie.
Lindenkohl, Friedrich, Grenadier, poległ 1 kwietnia 1915 - Majk.
Bunk, Robert, Grenadier, poległ 17 maja 1915 - Cierpięta.
Milse, Albert, Grenadier, poległ 17 maja 1915 - Cierpięta.
Sejpold, Otto, Gefreiter, poległ 18 maja 1915 - Cierpięta.
Struve, Otto, Grenadier, poległ 19 maja 1915 - Cierpięta.
Friedemann, Karsten, Grenadier, utonął w Omulwi 12 czerwca 1915.
Kindt, Walter, Fahnenjunker, poległ 23 czerwca 1915 - Błędowo.
Scoppe, Hermann, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Petznick, Emil, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Peschke, Rudolf, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Weide, Ernst, Unteroffizier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Brüggemann, Johann, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Schulz, Oskar, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Klein, Albert, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Lunke, August, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Berg, Karl, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Albuschies, Adam, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Strehl, Rudolf, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Schauhmeier, Gustav, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Schwarzenberger, Walter, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Schuze, Emil, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Berger, Curt, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Kopernick, Paul, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Lüttkus, Moritz, Landszturmista, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo..
Wagner, Emil, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Werner, Otto, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Steingräber, Otto, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Störmer, Wilhelm, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Rauchstädt, Georg, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Grilke, Gustav, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Görner, Franz, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Arndt, Wilhelm, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Stubsch, Karl, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Błędowo.
Alex, August, Grenadier, ciężko ranny 1 czerwca 1915 - Cierpięta, zmarł 25 czerwca 1915 w lazarecie polowym.
4. Kompania/4
Wiśniewski, Lucius, Grenadier, poległ 5 marca 1915 - Rzodkiewnica
Hinze, Heinrich, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 - Majk
Poschag, Georg, Unteroffizier, poległ 15 marca 1915 - Majk
Knigge, Kurt, Unteroffizier, poległ 15 marca 1915 - Majk
Ludwig, Artur, Grenadier, poległ 15 marca 1915 - Majk
Gilke, Friedrich, Grenadier, poległ 15 marca 1915 - Majk
Buddrus, Heinrich, Grenadier, poległ 15 marca 1915 - Majk
Grigoleit, Max, Grenadier, poległ 1 marca 1915 - Majk
Preuß, Gustav, Grenadier, poległ 22 marca 1915 - Majk
Trutmann, Gustav, Grenadier, poległ 22 marca 1915 - Majk
Sanga, Johannes, Grenadier, poległ 22 marca 1915 - Majk
Dittmer, Willi, Grenadier, poległ 27 marca 1915 - Majk
Krahl, Theodor, Grenadier, poległ 27 marca 1915 - Majk
Schink, Hermann, Grenadier, poległ 18 maja 1915 - Cierpięta
Thiena, Wladislaus, Grenadier, poległ 9 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Kapalla, Oskar, Gefreiter, zmarł 13 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Peukert, Gustav, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Pustölla, Hermann, Gefreiter, ranny 24 czerwiec 1915 - Brodowe Łąki, zmarł 30 czerwca 1915
Schade, Adolf, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Buddrus, Christof, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Fischer, Hermann, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Wetzker, Fritz, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Nelamischkies, Franz, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Pleikies, Ernst, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Werner, Franz, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Neumann, Otto, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Klabunde, Wilhelm, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Baensch, Friedrich, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Flügge, Alfred, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Liemers, Heinrich, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Schneider, Hermann, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Stasiak, Stanislaus, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Siwiński, Aleksander, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Lipiński, Louis, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Burow, Friedrich, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Böttcher, Gustaw, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Rautenberg, Friedrich, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Wilk, Friedrich, Grenadier, ranny 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki, zmarł 3 lipca 1915
Audehn, Willhelm, Unteroffizier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Murawski, Johann, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Brodowe Łąki
Riecke, Friedrich, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Braun, Max, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Gödeke, Ferdinand, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Witucki, Josef, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Wolkiewicz, Stefan, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Krupa, Josef, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Marmuranitz, Adam, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Schneider, Robert, Werhmann, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Wiemer, Emil, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Hagensieker, Georg, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Kille, Hermann, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Vetter, Richard, Unteroffizier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Uschmann, Franz, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Stuhlemmer, Emil, Grenadier, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Vogt, Otto, Gefreiter, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Belusa, Karl, Werhmann, poległ 24 czerwca 1915 - Guzowatka
Winterscheidt, Johannes, Grenadier, poległ 2 lipca 1915 - Brodowe Łąki
5. Kompania/4
Gerlach, Kurt, Rezerwista, zaginął w 1915 – Cierpięta (nieodnaleziony po wojnie)
Byck, Anton, Werhmann, zaginął w 1915 – Cierpięta (nieodnaleziony po wojnie)
Schäfer, Josef, Werhmann, poległ 5 marca 1915 – Cierpięta
Dulk, Friedrich, Rezerwista, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
Sievering, August, Rezerwista, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
Wendt, Otto, Unteroffizier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Lötzke, Gustaw, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta.
Scheletter, Emil, Grenadier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Tiedtke, Otto, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Ponelis, Erich, Grenadier, ciężko ranny 13 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 20 kwietnia 1915 w lazarecie polowym Toruniu .
Ubranis, Ernst, Rezerwista, poległ 4 kwietnia 1915 – Cierpięta
Burnus, Wilhelm, Vizefeldwebel, poległ 6 kwietnia 1915 – Cierpięta
Fellner, Otto, Rezerwista, poległ 9 kwietnia 1915 – Cierpięta.
Latzel, Albert, Rezerwista, poległ 10 kwietnia 1915 – Cierpięta
Salecker, Emil, Grenadier, poległ 27 kwietnia 1915 – Cierpięta
Paukstat, Paul, Grenadier, poległ 13 lipca 1915 - Jednorożec
6. Kompania/4
Czepluck, Gustav, Landszturmista, zaginął w 1915 – Cierpięta (nieodnaleziony po wojnie)
Korkamp, Paul, Grenadier, poległ 10 marca 1915 – Cierpięta
Wolter, Gustav, Grenadier, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
Josuttis, Georg, Rezerwista, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
Töpser, Karl, Unteroffizier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Hofmann, Karl, Werhmann, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Thomas, Albert, Grenadier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Schwahn, Ernst, Grenadier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Nowitzki, Erdmann, Unteroffizier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Gannitz, Otto, Gefreiter, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Dorr, August, Gefreiter, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Schön, Georg, Grenadier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Taschus, Michel, Landszturmista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Hoffmann, Max, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Neumann, Friedrich, Unteroffizier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Lange, Ernst, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Sentek, August, Landszturmista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Kolberg, Otto, Rezerwista, zaginął 15 marca 1915 – Cierpięta (nieodnaleziony po wojnie)
Reinholdt, Friedrich, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Braun, Conrad, Grenadier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Baumann, Julius, Grenadier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Ludwig, Fritz, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Schmichel, Johann, Grenadier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Reimann, Emil, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Hopp, Fritz, Grenadier, ciężko ranny 15 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 20 marca 1915 w lazarecie polowym nr 6
Surpies, Georg, Landszturmista, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Bolien, Albert, Werhmann, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Lucka, Paul, Grenadier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Bindschus, Otto, Rezerwista, ciężko ranny 15 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 22 marca 1918
Lehmann, Ferdinand, Rezerwista, ciężko ranny 29 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 16 lipca 1915
Lambert, Heinrich, Rezerwista, poległ 7 kwietnia 1915 – Cierpięta
Marquardt, August, Grenadier, poległ 10 kwietnia 1915 – Cierpięta
Lanicki, Wladislaus, Rezerwista, ciężko ranny 28 kwietnia 1915 – Cierpięta, zmarł 1 maja 1915 w placówce medycznej nr 2
Achilles, Willy, Unteroffizier, poległ 13 maja 1915 – Cierpięta
Opfermann, Walter, Grenadier, poległ 2 czerwca 1915 – Cierpięta
Kwias, Adalbert, Rezerwista, poległ 4 czerwca – Cierpięta
Freymann, Ludwig, Landszturmista, poległ 12 czerwca – Cierpięta
7. Kompania/4
Schneevogt, Werner, Rezerwista z uzupełnień, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Lehmann, Paul, Werhmann, poległ 20 marca 1915 – Cierpięta
Tannenberg, Gustaw, Grenadier, ranny 27 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 11 kwietnia 1915 w lazarecie polowym nr 12
Fleischer Emil, Grenadier, poległ 27 marca 1915 – Cierpięta
Kewitt, Friedrich, Grenadier, ranny 17 kwietnia 1915 – Cierpięta, zmarł 19 kwietnia 1915
Risch, Albert, Gefreiter, poległ 20 kwietnia 1915 – Cierpięta
Löcher, Wilhelm, Grenadier, poległ 28 kwietnia 1915 – Cierpięta
Mey, Gustaw, Rezerwista z uzupełnień, poległ 4 maja 1915 – Cierpięta
Schönwald, Otto, Unteroffizier, ranny 14 maja 1915 – Cierpięta, zmarł 1 czerwca 1916 w rezerwowym lazarecie
Krause, Willy, Grenadier, poległ 8 czerwca 1915 – Cierpięta
Bogdan, Julius, Grenadier, poległ 13 lipca 1915 – Jednorożec
Schröder, Wilhelm, Rezerwista z uzupełnień, poległ 13 lipca 1915 – Jednorożec
8. Kompania/4
Niwiński, Hermann, Grenadier, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
Riemer, Max, Rezerwista z uzupełnień, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
Schumann, Heinrich, Rezerwista, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
Stankus, Martin, Grenadier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Metschiess, Wilhelm, Grenadier, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
Matern, Karl, Werhmann, ciężko ranny 16 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 18 marca 1915 w rezerwowym szpitalu polowym
Keilenweit, August, Grenadier, poległ 17 marca 1915 – Cierpięta
Mattetat, Artur, Grenadier, poległ 17 marca 1915 – Cierpięta
Czerkus, Franz, Grenadier, ciężko ranny 17 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 30 marca 1915
Hansch, Franz, Rezerwista, poległ 19 marca 1915 – Cierpięta
Tölk, Eduard, Rezerwista z uzupełnień, poległ 27 marca 1915 – Cierpięta
Fuchs, Rochus, Rezerwista z uzupełnień, ciężko ranny 28 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 30 marca 1915 w rezerwowym szpitalu polowym
9. Kompania/4
Schorlinski, Franz, Fizylier, poległ w 1915 – Cierpięta
Preikerhart, Franz, Fizylier, zaginął w 1915 – Cierpięta (nieodnaleziony po wojnie)
Krüger, Fritz, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Zachow, Adolf, Unteroffizier, poległ 27 kwietnia 1915 – Cierpięta
Pianka, Johannes, Gefreiter, zaginął 7 czerwca 1915 – Cierpięta (nieodnaleziony po wojnie)
10. Kompania/4
Roski, Andreas, Fizylier, poległ 12 marca 1915 – Cierpięta
Nitsch, Wilhelm, Fizylier, poległ 12 marca 1915 – Cierpięta
Marwinski, August, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Großmann, Emil, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Frankenstein, Kurt, Gefreiter, ciężko ranny 14 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 19 marca 1915
Lapschies, Franz, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Roppel, Fritz, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Rogalski, Emil, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Tuchscheerer, Paul, Gefreiter, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Schröder, Adolf, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Schikowa, August, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Packmohr, Johannes, Fizylier, ciężko ranny 14 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 19 marca 1915
Stange, Bernhard, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Babiel, Josef, Fizylier, poległ 14 marca 1915 – Cierpięta
Glonsda, Emil, Fizylier, zaginął 15 marca 1915 – Cierpięta (nieodnaleziony po wojnie)
Nankocks, Fritz, Fizylier, poległ 15 marca 1915 – Cierpięta
Siemund, Albert, Fizylier, zaginął 15 marca 1915 – Cierpięta (nieodnaleziony po wojnie)
Oxenknecht, Hugo, Fizylier, poległ 16 marca 1915 – Cierpięta
Schuler, Karl, Fizylier, ranny 17 marca 1915 – Cierpięta, zmarł 19 marca 1915
Rinkus, Fritz, Grenadier, poległ 15 kwietnia 1915 – Cierpięta
Niederhäuser, Robert, Fizylier, poległ 11 czerwca 1915 – Cierpięta
Deckert, Franz, Fizylier, poległ 14 czerwca 1915 – Cierpięta
Goliński, Bronisław, Fizylier, poległ 25 czerwca 1915 – Cierpięta
11. Kompania/4
Becker, Friedrich, Rezerwista, poległ 15 marca 1915 – Parciaki
Adam, Fritz, Landszturmista, poległ 16 marca 1915 – Cierpięta
Kaźmierczak, Stephan, Fizylier, ranny 24 kwietnia 1915 – Cierpięta, zmarł 1 maja 1915.
Aschmutat, Karl, Landszturmista, poległ 16 czerwca 1915 – Cierpięta
Sommer, Willy, Fizylier, poległ 20 czerwca 1915
Loh, Karl, Rezerwista, poległ 24 czerwca 1915 – Guzowatka
Kausch, Paul, Fizylier, poległ 24 czerwca 1915 – Guzowatka
Kihies, Franz, Fizylier, ciężko ranny 24 czerwca 1915 – Guzowatka, zmarł 3 września 1915
Łukowski, Alfred, Rezerwista, ciężko ranny 24 czerwca 1915 – Guzowatka, zmarł 10 lipca 1915
12. Kompania/4
Schümer, Friedrich, Rezerwista z uzupełnień, poległ 10 maja 1915 – Cierpięta
Mathes, Gustaw, Rezerwista z uzupełnień, poległ 10 maja 1915 – Cierpięta
Kompania Karabinów Maszynowych
Unruh, Hermann, Muszkieter, ranny w Cierpiętach, zmarł w Ełku
Gellehsun, Rudolf, Unteroffizier, poległ 10 marca 1915 – Cierpięta
Wolff, Bruno, Grenadier, poległ 10 marca 1915 – Cierpięta
Lockenwitz, Adolf, Grenadier, poległ 13 marca 1915 – Cierpięta
______________
Za pomoc przy treści tego opracowania, dziękuję:
Małgorzata Karczewska
Krzysztof Wołoszczak
Lejb-Gwardyjski Wołyński Pułk z Warszawskiego Okręgu Wojskowego,
miejsce stacjonowania przed wojną: Warszawa.
Za link dziękuję: Przemek Wojtasiak
I. Klasy
4720 Драбков Сысой Федорович, 3. Kompania. Podpraporszczyk
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
4919 Захаров Василий Филиппович, 14. Kompania.
Podpraporszczyk.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, w trakcie ataku
naszych oddziałów na ufortyfikowane pozycje wroga, własnym przykładem zachęcał
i porywał swoich podwładnych do walki, przyczynił się do zdobycia fortyfikacji
wroga.
5159 Дудин Егор Степанович, 15. Kompania. Podpraporszczyk.
Za odwagą i męstwo w walkach nad Dniestrem 26 maja 1915 roku. Otrzymał również
Krzyż św. Jerzego za walki 28 lutego 1915 r. w pobliżu wsi Cierpięta, ale numer
oznaczenia nie został podany.
II. Klasy
4674 Догадов Николай Артемьевич, 6. Kompania. Starszy podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, własnym przykładem
zachęcał i porywał swoich podwładnych do walki, przyczynił się do zdobycia
fortyfikacji wroga.
4675 Янкевич Роман Павлович, 6. Kompania. Starszy podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, własnym przykładem
zachęcał i porywał swoich podwładnych do walki, przyczynił się do zdobycia
fortyfikacji wroga.
4676 Тараненко Даниил Демьянович, 6. Kompania.
Podpraporszczyk.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, mimo odniesienia
poważnej rany pozostał w szeregach oddziału. Gdy kompania straciła swego
dowódcę, przejął dowodzenie i zdobył obsadzone przez wroga okopy. Otrzymał też
Krzyż I. Klasy za te walki, ale nie ma podanego numeru.
9186 Драбков Сысой Федорович, 3. Kompania. Podpraporszczyk.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, gdy kompania straciła
dowódców, przejął nad nią dowodzenie i mimo silnego ostrzału artyleryjskiego i
krzyżowego ognia piechoty przegrupował oddział.
III. Klasy
35284 Торкин Иван ,
16. Kompania. Starszy podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 19 kwietnia 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
41894 Постаюж Федор Дмитриевич, 9. Kompania. Młodszy
podoficer.
Za odwagą i męstwo w walkach nad Dniestrem 26 maja 1915 roku. Otrzymał również Krzyż
św. Jerzego za walki 28 lutego 1915 r. w pobliżu wsi Cierpięta, ale numer oznaczenia
nie został podany.
72677. Безюк Филипп Лаврентьевич, 9. Kompania. Gefreiter.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, po utracie wszystkich
wyższych stopniem, zebrał resztki kompanii, przegrupował i rozbił wroga na
linii okopów.
72678. Рахманов Семен Нилович, 14. Kompania. Podpraporszczyk.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, w trakcie ataku
naszych oddziałów na ufortyfikowane pozycje wroga, własnym przykładem zachęcał
i porywał swoich podwładnych do walki, przyczyniając się w ten sposób do
sukcesu ataku.
72679. Векерле Иоган Петрович, 9. Kompania. Młodszy
podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 r. w pobliżu wsi Cierpięta, po utracie wszystkich
starszych stopniem dowódców kompanii, przejął dowodzenie nad kompanią,
uporządkował ją i wyparł wroga z zajmowanego okopu.
72680 Ефимов Василий Прокофьевич, 10. Kompania. Starszy
podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta.
72681 Савосин Петр Максимович, 7. Kompania. Młodszy
podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 r. w pobliżu wsi Cierpięta zgłosił się na ochotnika
by wraz ze strzelcami ze swego plutonu, pod silnym ostrzałem nieprzyjaciela, przywrócić
przerwane połączenie między jednostkami. Zadanie przeprowadził z powodzeniem i
utrzymywał połączenie przez cały czas trwania walk, co uniemożliwiło wrogom
przebicie się w tym miejscu.
72682 Шпортюк Исаак Макарович, 3. Kompania. Starszy
podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 r. w pobliżu wsi Cierpięta zgłosił się na ochotnika
do zwiadu, który miał zlokalizować pozycję straży nieprzyjaciela. Mimo silnego nieprzyjacielskiego
ostrzału artyleryjskiego zadanie wykonał z pełnym sukcesem.
72683 Плис Тихон Осипович, 3. Kompania. Starszy podoficer
Podczas walk 28 lutego 1915 r. w pobliżu wsi Cierpięta zgłosił się na ochotnika
do zwiadu, który miał zlokalizować pozycję straży nieprzyjaciela. Mimo silnego
nieprzyjacielskiego ostrzału artyleryjskiego i broni ręcznej, zadanie wykonał z
pełnym sukcesem.
72684 Драбков Сысой Федорович, 3. Kompania. Podpraporszczyk.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, w trakcie natarcia
pułku został wysłany na rozpoznanie, aby dowiedzieć się, gdzie znajdują się
okopy wroga i podejść do nich. Zadanie wykonał mimo silnego ostrzału wroga.
72691 Николаев Иван, 11. Kompania. Starszy podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72693 Борзиков (Барсиков) Иван Поликарпович, 8. Kompania.
Podpraporszczyk.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, jako dowódca 8. Kompanii,
w trakcie walk na bagnety, osobistą odwaga i męstwem przyczynił się do sukcesu
ataku.
72694 Огродовчик Иосиф Иосифович, 8. Kompania. Starszy
podoficer.
Podczas walk 26 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta zgłosił się na
ochotnika do zwiadu, dowiedział się o położeniu okopów nieprzyjaciela i zbliżył
się do nich. A podczas natarcia jako pierwszy ruszył do ataku, inicjując atak na
całej linii.
72698. Паршуткин Игнатий Иванович, 4. Kompania. Gefreiter.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta został wysłany na
rozpoznanie, aby dowiedzieć się, gdzie znajdują się okopy nieprzyjaciela.
Zadanie wykonał i wrócił do kompanii pod ostrzałem nieprzyjaciela. Podczas
zadania został ranny.
72702 Кузьмин Андрей Кузьмич, 6. Kompania. Starszy podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, dając przykład
szaloną odwagą, poderwał podwładnych i zdobył ufortyfikowaną pozycję wroga.
72707 Садыков Газизьян Садыкович, 12. Kompania. Gefreiter.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72708 Лебедев Александр, 12. Kompania. Młodszy podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72709 Кислов Иван, 12. Kompania. Młodszy podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72710 Дмитриев Михаил, 12. Kompania. Młodszy podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta..
72711 Король Степан Ефимович, 12. Kompania. Gefreiter.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72712 Еретнов Василий, 12. Kompania. Starszy podoficer
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72713 Кузнецов Владимир Трофимович, 12. Kompania. Młodszy
podoficer
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72714 Крючков Василий Ильич, 12. Kompania. Młodszy podoficer
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72715 Кириллов Иван Алексеевич, załoga karabinu maszynowego.
Starszy podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, w trakcie ataku na pozycje
wroga, z własnej inicjatywy przesunął stanowisko karabinu maszynowego bliżej
linii wroga i skutecznie wsparł atak.
72716 Савельев Павел, załoga karabinu maszynowego. Starszy
podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72717 Дорофеев Степан Андреевич, załoga karabinu maszynowego.
Młodszy podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72718 Омельченко Степан Егорович, załoga karabinu maszynowego.
Gefreiter.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, w trakcie ataku na
pozycje wroga, z własnej inicjatywy przesunął stanowisko karabinu maszynowego
bliżej linii wroga i skutecznie wsparł atak.
72724 Панкратов Василий Борисович, drużyna łączności. Gefreiter.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta oraz w dniach od 4 do
9 marca 1915 roku w pobliżu wsi Budy Przysieki, pod silnym ostrzałem
nieprzyjaciela, ręcznie naprawiał zerwane linie i w ten sposób zapewnił prawie
nieprzerwaną komunikację między pułkiem a oddziałem.
72725 Никитин Филипп Григорьевич, drużyna łączności.
Gefreiter.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta oraz w dniach od 4 do
9 marca 1915 roku w pobliżu wsi Budy Przysieki, pod silnym ostrzałem
nieprzyjaciela, ręcznie naprawiał zerwane linie i w ten sposób zapewnił prawie
nieprzerwaną komunikację między pułkiem a oddziałem.
72726 Якушов (Якумов) Тимофей Филиппович, drużyna łączności.
Gefreiter.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta oraz w dniach od 4 do
9 marca 1915 roku w pobliżu wsi Budy Przysieki, pod silnym ostrzałem
nieprzyjaciela, ręcznie naprawiał zerwane linie i w ten sposób zapewnił prawie
nieprzerwaną komunikację między pułkiem a oddziałem.
72727 Маркин Никита Зиновьевич, 16. Kompania. Młodszy
podoficer
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, będąc ciężko rannym, do
końca walk wspierał własny oddział.
72728 Полищук Афанасий Антонович, 15. Kompania. Gefreiter.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, będąc ciężko rannym,
do końca walk wspierał własny oddział.
72729 Рыскальчук Онуфрий Иванович, 14. Kompania. Starszy
podoficer
Podczas walk 28 lutego 1915 roku, w ataku na nieprzyjacielskie okopy od wsi
Rupin w kierunku wsi Cierpięta, przykładną odwagą zachęcał swoich towarzyszy do
walki, dzięki czemu wyparto wroga z okopów. Podczas ataku został ciężko ranny.
72730 Леонов Иван Петрович, 14. Kompania. Młodszy podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku, w ataku na nieprzyjacielskie okopy od wsi
Rupin w kierunku wsi Cierpięta, przykładną odwagą zachęcał swoich towarzyszy do
walki, dzięki czemu wyparto wroga z okopów. Podczas ataku został ciężko ranny.
72731 Комаров Тимофей Никитич, 14 kompania. Młodszy
podoficer
Podczas walk 28 lutego 1915 roku, w ataku na nieprzyjacielskie okopy od wsi
Rupin w kierunku wsi Cierpięta, przykładną odwagą zachęcał swoich towarzyszy do
walki, dzięki czemu wyparto wroga z okopów. Poległ podczas ataku.
72732 Сас (Саса) Даниил Васильевич, 14. Kompania. Młodszy
podoficer.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku, w ataku na nieprzyjacielskie okopy od wsi
Rupin w kierunku wsi Cierpięta, przykładną odwagą zachęcał swoich towarzyszy do
walki, dzięki czemu wyparto wroga z okopów.
72733 Игумнов Василий Матвеевич, 14. Kompania. Gefreiter.
Podczas walk 28 lutego 1915 roku, w ataku na nieprzyjacielskie okopy od wsi
Rupin w kierunku wsi Cierpięta, przykładną odwagą zachęcał swoich towarzyszy do
walki, dzięki czemu wyparto wroga z okopów. Podczas ataku został ciężko ranny.
72734 Гутор Григорий Петрович (Титович). 14. Kompania. Szeregowy
Podczas walk 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, gdy powstała przerwa między
III. i IV. Batalionem, pod silnym ogniem karabinów piechoty z frontu i flanki
oraz karabinu maszynowego, skutecznie utrzymywał ciągłą komunikację pomiędzy
tymi batalionami przez cały czas trwania walk, wielokrotnie odpierając próby
przebicia się Niemców na styku pomiędzy batalionami. Urodzony w powiacie
grodzieński. Ranny podczas walk.
72735 Вдовиченко Константин Давидович, 3. Kompania. Gefreiter.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72737 Пешехонов Тит, 12. Kompania. Młodszy podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
72738 Ранеенко Андрей, 12. Kompania. Gefreiter.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
120804 Ищук Павел Кириллович, 11. Kompania. Szeregowy.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
120808 Маняев Алексей Иванович, 14. Kompania. Młodszy
podoficer.
Za osobisty wkład w walce z wrogiem 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi
Cierpięta.
124105 Малюга Василий Григорьевич, 5. Kompania (wywiad).
Starszy podoficer
Podczas walk 7 marca 1915 r. w pobliżu wsi Cierpięta, będąc wysłanym na zwiad i
pomimo tego, że został zauważony i ostrzelany, zdobył i dostarczył ważne
informacje o wrogu.
190382 Рахманов Семен Нилович, 10. Kompania. Podpraporszczyk.
Za walki o Chełmno i Konstantynów Łódzki. Otrzymał również Krzyż za walki 28
lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, ale numer nie jest podany.
190411 Захаров Василий Филиппович, 14. Kompania. Podpraporszczyk.
Za walki o Chełmno i Konstantynów Łódzki. Otrzymał również Krzyż za walki 28
lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, ale numer nie jest podany.
190382 Рахманов Семен Нилович, 14. Kompania. Podpraporszczyk.
Za walki o Chełmno i Konstantynów Łódzki. Otrzymał również Krzyż za walki 28
lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, ale numer nie jest podany.
190411 Захаров Василий Филиппович, 14. Kompania. Podpraporszczyk.
Za walki o Chełmno i Konstantynów Łódzki. Otrzymał również Krzyż za walki 28
lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta, ale numer nie jest podany.
224342 Супруненко Михаил Иванович, 14. Kompania. Starszy podoficer.
Za walki 28 lutego 1915 roku w pobliżu wsi Cierpięta.
Krzyż IV. Klasy otrzymało ponad 120 żołnierzy tego pułku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz